Εστιατόριο Ορίζοντες -Καστελλόριζο(η νύχτα με την ημέρα)

Εστιατόριο Ορίζοντες -Κατελλόριζο (η νύχτα μὲ τὴν ημέρα)


Νόμιζα ὃτι μόνον ἐγὼ εἶχα παρατηρήσει ὃτι ἡ γευστικὴ ποιότητα σε σχέση μὲ τὴν τιμὴ ,τῶν προσφερομένων στὸ μενοῦ τοῦ ἑστιατορίου «Ὁρίζοντες» στὸν Λυκαβηττὸ ,εἶναι σὰν νὰ συγκρίνεις τὴν νύχτα μὲ τὴν ἡμέρα, ἀλλὰ ἔπεσα ἔξω.
Νὰ ποὺ κι’ ὁ κύριος «Ἐπίκουρος» στὸ περιοδικὸ «Ε» τεύχος 973/6.12.09 περιγράφει τὴν ἐμπειρία του ὡς ἐξῆς: ... « Πρέπει να πω ευθέως ότι το φαγητό του ωσεί παρόντα Γκελντή ήταν απογοητευτικό –όχι τόσο για τις παράτολμες συνταγές (αυτες ήταν αναμενόμενες) όσο για την πλημμελή εκτέλεση και τα υλικά, ιδιαίτερα τα ψαρικά τα οποία θα περίμενε κανείς ότι για τον Όμιλο Καστελλόριζο θα ήταν τα πιο ψαγμενα και πιο εκλεκτά.Φευ, όμως, δεν ήταν. Ας πάρω τά πράγματα από την αρχή.
Τα ραβιόλι με συκώτι πάπιας σε ζωμό προσέκο και μαύρης τρούφας(25 Ευρώ): η ζύμη ήταν βαριά, η γέμιση περισσότερο πολτώδης και επίσης βαριά, ενώ εξέλειπε τελείως το άρωμα τρούφας. Τα αρνήσια γλυκάδια με πορτσίνι σε σάλτσα ρετσίνας(19 Ευρώ): ήταν λαστιχωτά καί σκληρά ,επίσης βαριά και με έντονη ξιδάτη επίγευση, που κυριαρχούσε.Ο μουσακάς τσιπούρας με μπεσαμέλ από ψαρόσουπα (24 Ευρώ): ακαθόριστη γεύση ως σύνολο, αλλά και ως επί μέρους υλικά -ιδίως το ψάρι, το οποίο είχε παραψηθεί και η γεύση είχε χαθεί... Ευχαριστηθήκαμε, όμως, την εξαιρετική γκασπάτσο στην αρχή (0 Ευρώ) και τα ωραιότατα κουλούρια (4 Ευρώ) το άτομο...»
Εἶναι λυπηρὸ οἱ ἰδιοκτῆτες ἑστιατορίων ποὺ ξοδεύουν ἑκατομμύρια γιὰ «ντεκόρ»καὶ ἄχρηστες «φράτζες» νὰ θέλουν νὰ σοῦ πάρουν τὰ χρήματα μέσα ἀπὸ τό πορτοφόλι χωρὶς νὰ θέλουν νὰ σοῦ προσφέρουν κάτι, ἔστω καὶ κάτι λίγο. Λίγη ποιότητα καὶ λίγη γεύση ἄς ποῦμε.Τὰ ἴδια βεβαίως συμβαίνουν σχεδὸν σὲ ὃλα τὰ ἑστιατόρια τὰ ἔχοντα τὸν τίτλο τῆς «πολυτελείας» ποὺ ὁ Θεὸς νὰ τὴν κάνει τέτοια.
Κάποιοι ἄλλοι ἰδιοκτῆτες ἑστιατορίων «πολυτελείας» νόμισαν ότι τό νά τοποθετήσουν βαμβακερό τραπεζομάντηλο καί βαμβακερή πετσέττα στὸ τραπέζι ἀναγάγει τό ἑστιατόριο στήν κατηγορία τού λούσου(πολυτελείας) τί γελοῖο ὃταν τό αὐτονόητο μεταφράζεται σὲ πολυτέλεια!!! Καὶ δὲν φτάνει αὐτὸ.Ἐπειδὴ ἠ νομοθεσία δὲν ἐπιτρέπει τὴν χρέωση τοῦ «κουβέρ» ἔχουν ἐφεύρει ὀνομασίες ὃπως «κουλούρια» ἤ «ἀρτίδια» καὶ γενικῶς «...ίδια» πολύχρωμα ἤ ὄχι, τὰ ὁποία χρεώνουν, ἀντὶ τοῦ «κουβέρ», ἔναντι 4.00 ἤ 4.50 Ευρὼ κατὰ ἄτομο.(Για τὰ περίφημα «ἀρτίδια» ἀπάτη τοῦ ἑστιατορίου «Pandeli» ἔχω ξαναγράψει στὸ:
http://vraveiontiskouradas.blogspot.com/2009/02/pandeli.html )

Οἱ περισσότεροι σέφ τῶν παραπάνω ἑστιατορίων εἶναι ἄριστοι ἀντιγραφεῖς νέων «πιάτων» μὲ κακκὴ γεύση ,ἀλλὰ καὶ κάκκιστοι στὸ να δημιουργοῦν «νέες γεύσεις». Οὔτε ὁ πρωτοετὴς σπουδαστὴς τῆς σχολῆς μαγειρικῆς δὲν θὰ τολμοῦσε νὰ καταστρέψει τὴν λεπτὴ καὶ θεσπέσια γεύση τῶν βασιλομανιταριῶν( porcini ἤ boletus edulis κατὰ τοὺς ἰταλιανιστὲς) χρησιμοποιώντας ρετσίνα γιὰ τὸ σβήσιμο ἤ γιὰ τὸ ἔμβαμμα. Κι’ ἄς μὴν μιλήσουμε γιὰ τὸ ὓδνον (ἑλληνιστὶ) που ἐνῶ οἱ πρόγονοὶ μας τὸ γνώριζαν πολὺ καλὰ καὶ τὸ κατανάλωναν στὰ διάφορα γεύματὰ τους , ἐμεῖς οἱ νεώτεροι τὸ ἀνακαλύψαμε εἰσαγώμενο ἀπὸ τὴν Ἰταλία & τὴν Γαλλία. Ναὶ ἡ γνωστὴ μας τροῦφα, μαύρη ἤ λευκὴ θέλει μεγάλη τέχνη καὶ ἐκλεπτισμένους οὐρανίσκους, πράγμα λίγο δύσκολο. Εἴπαμε νὰ χρησιμοποιοῦμε ντόπια ὑλικὰ ἀλλὰ ἐδῶ μπαίνουμε σὲ κάποιο ἄλλο κεφάλαιο ποὺ ὀνομάζεται Κουλτούρα ( ἤ καλλιέργεια & παιδεία ἑλληνιστὶ) καὶ δὲν ἐννοῶ «ἀγροκαλλιέργεια» ἀλλὰ καλλιέργεια & παιδεία γεύσεων διὰ μέσου τῶν αἰώνων. Μεγάλο σχολεῖο ἡ πεῖρα τῆς ζωῆς . Ἐδῶ στὴν Ἑλλάδα, ἀπὸ τὸτε ποὺ κάποιοι μάγειρες ἀνακάλυψαν τα βασιλομανίταρα (ὄχι ὃτι δὲν ὑπήρχαν καὶ παλιότερα στὴν Ἑλλάδα) τὰ «γ...σαν τὴν μάνα».









Ἔτσι λοιπὸν ὁ κ. Σταύρου ἰδιοκτήτης τῶν ἑστιατορίων Καστελλόριζο ἐπειδὴ χρησιμοποιεῖ βαμβακερὸ τραπεζομάντηλο στὸ κατάστημὰ του πίστεψε ὃτι τὸ μετέτρεψε σὲ ἑστιατόριὸ.!!!!
Μὲ τὶς τιμὲς ποὺ ἔχει τὸ λιγότερο ποὺ θὰ μποροῦσε νὰ παρουσιάσει στοὺς πελάτες του εἶναι (ἐκτὸς τοῦ τραπεζομάντηλου) μαχαιροπήρουνα Broggi καὶ κρυστάλλινα ποτήρια Spiegelau.!!!!
Μία ἐπίσκεψη στὴν ἀκόλουθη ἱστοσελίδα : http://www.altissimoceto.it/2009/11/30/ristorante-alice-milano-chef-viviana-varese/
μπορεῖ νὰ δεῖ κάτι ποὺ οὔτε στὸ ὄνειρὸ του δὲν ἔχει δεῖ καὶ μιλάμε γιὰ ἑνα μέτριο ἑστιατόριο(ristorante-alice-milano) γιὰ τὰ ἰταλικὰ δεδομένα.
Ἐκεῖ μπορεῖ νὰ δεῖ τὶ ἐννοῶ συγκρίνοντας τὴν νύχτα μὲ τὴν ἡμέρα.


Ἀφιερώνω μερικὲς φωτογραφίες ἀπὸ φρέσκα ψάρια στὸ Μιλάνο

Οι "Τουρκολάγνοι" της ΝΕΤ

Οἱ «Τουρκολάγνοι» τῆς ΝΕΤ

Πρὶν ἀπὸ λίγο καιρὸ εἶχα γράψει

( http://vraveiontiskouradas.blogspot.com/2009/06/uzleme-pandeli-httpvraveiontiskouradas.html) ὃτι πληρώνουμε τὴν ΝΕΤ γιὰ νὰ μᾶς εἰσαγάγει στὴν τουρκικὴ μαγειρικὴ τῶν "δῆθεν" τουρκικῶν συνταγῶν .

(φωτογραφία ἀπὸ τὴν ἐκπομπὴ τῆς ΝΕΤ)

Σήμερα 11.9.09 καὶ ὣρα 14.40 ἔρχονται καὶ πάλι οἰ ἴδιοι “τουρκολάγνοι” συντελεστὲς τῆς ἐκπομπῆς «τὸ νηστικὸ ἀρκούδι» νὰ μεταδώσουν τὴν συνταγὴ «οὐζλεμὲ» (uzleme) (Κατσικάκι μὲ ρύζι,ρεβύθια καὶ σταφίδες), γιὰ τρίτη συνεχὴ φορὰ,γιὰ νὰ τὴν ἐμπεδώσουμε καλύτερα καὶ νὰ μᾶς μείνει καὶ κάτι βρὲ ἀδελφὲ.
Ἡ πρώτη στὶς 20/3/09 ἡ δεύτερη στὶς 18/6/09 καὶ ἡ Τρίτη σήμερα.
Τὶ θὰ γίνει μὲ ‘σᾶς ὠρὲ καλόπαιδα;
Ἡ γιαγιὰ μου ποὺ δὲν πῆγε ποτὲ της στὴν Πόλη καὶ ουδέποτε ἦλθε σὲ ἐπαφὴ μὲ τοὺς πρόσφυγες συμπατριῶτες μας ἀπὸ τὴν Μικρὰ Ἀσία, πάντα μαγείρευε κατσικάκι μὲ ρεβύθια,σταφίδες καὶ ρύζι. Ποῦ τὶς βρῆκαν οἱ νομάδες Τουρανοὶ (τοῦρκοι)τὶς σταφίδες γιὰ νὰ μαγειρέψουν;

Μᾶς δουλεύετε;
Ποῦ εἶναι αὐτὸς ὁ καλὸς συνέλληνας συνεργάτης-μάγειρας τοὺ "Νηστικοῦ Ἀρκουδιοῦ", Στρατὴς Πανάγος, νὰ τοὺς δώσει τὰ φῶτα του, μιᾶς καὶ ἐπιμένει πάντα Ἑλληνικὰ στὴν μαγειρικὴ του ;

(ἀπὸ τὸ βιβλίο τοῦ Στρατὴ Π. Πανάγου «Βορειοανατολικὰ τῆς γεύσης» )

«Μυτηλιναίων Αἰγιαλὸς»

Τὰ παράλια ἀπέναντι άπὸ τήν Λέσβο, ἀπὸ τὸ Ἀδραμύτι μέχρι κάτω τὸ Ντικελὶ , ὀνομαζόταν Μυτηλιναίων Αἰγιαλὸς. Γιατὶ οἱ Μυτηλινιοὶ εἶχαν καὶ ἀπέναντι γῆ δικὴ τους καὶ ἀνεπτυγμένο ἐμπόριο μέχρι τὸ ’22.......... Ἀντικρίζω τὰ παράλια κάθε ποὺ ξημερώνει ὁ Θεὸς τὴ μέρα καὶ γίνομαι....Τοῦρκος ὃταν ἀκούω κάποιους ἐξηπνάκηδες νὰ μιλᾶνε γιὰ... τουρκικὴ κουζίνα. Ἓνα λεπτάκι σᾶς παρακαλῶ: Γιὰ νὰ ΄χεις «ἑστία» καὶ νὰ μαγειρεύεις πρέπει νὰ ΄χεις σπίτι. Γιὰ νὰ ἔχεις σπίτι καὶ νὰ προμηθεύσαι διάφορα ὑλικὰ καὶ νὰ πειραματίζεσαι σὲ συνταγὲς, τὸ σπίτι σου πρέπει νὰ ἀνήκει μαζὶ μὲ ἄλλα σὲ μιὰ κοινωνία. Γιὰ νὰ ὑπάρχει κοινωνία ὀργανωμένη πρέπει νὰ ὑπάρχει κράτος.................. Τὰ «καρντάσια» μας οἱ Τοῦρκοι
πρωτοεμφανίζονται στὸ πρόσωπο τῆς Ἱστορίας ὡς νομαδικὸς πληθυσμὸς γύρω στὸ 1200 μ.Χ. Προσέξτε:1200 ΜΕΤΑ ΧΡΙΣΤΟΝ & ΝΟΜΑΔΕΣ, ποὺ σημαίνει τὸ σπίτι τους ἦταν τομάρια ποὺ ἔγδερναν ἀπὸ τὰ ζῶα ποὺ σκότωναν γιὰ νὰ φᾶνε.
Αὐτὲς εἶναι οἱ ρίζες τῆς περίφημης τουρκικῆς κουζίνας.
Ἔμαθαν περὶ «κουζίνας» καὶ γαστρονομίας «καθ’ ὁδὸν» ἀπὸ τοὺς λαοὺς ποὺ ὑποδούλωναν. ........... Καὶ νὰ σκεφτεῖ κανεὶς ὃτι 4.000 χρόνια πρὶν ἐμφανιστοῦν, στὴν Ἑλλάδα ὑπῆρχαν οἱ δειπνοσοφιστὲς καὶ οἱ γευσιγνῶστες. ..................

Ποῦ εἶσαι Κύριε Στρ. Πανάγο ποὺ ἄλλα γράφεις στὸ βιβλίο σου καὶ ἄλλα κάνεις μὲ τοὺς ἐρασιτέχνες αὐτοὺς τοῦ "Νηστικοῦ Ἀρκουδιοῦ" ;

Ὡς πότε ὁ Ἓλλην φορολογούμενος θὰ πληρώνει τὴν ἑλληνικὴ τηλεόραση γιὰ "ἠλίθιες"ἐκπομπὲς γιὰ νὰ μὴν πῶ "μᾶππες" καὶ τῶν ὁποίων οἱ βασικοὶ παράγοντες οὐδεμία σχέση ἔχουν μὲ τὴν Ἑλληνικὴ μαγειρικὴ τέχνη;

Από τό αρχείο μου-Βολιώτικα

Ἀπὸ τὸ ἀρχεῖο μου...
Πρὶν λίγες ἡμέρες ψάχνοντας στὸ ἀρχεῖο μου βρῆκα τὸ ἀκόλουθο ἄρθρο γραμμένο στὸ περιοδικὸ «ΓΕΥΣΗ» τεύχος 43 τοῦ 1993. Τὸ ἀντιγράφω ὃπως εἶναι γραμμένο προσθέτοντας μόνον μερικοὺς « γραμματικοὺς τόνους».

ΓΕΥΣΤΙΚΑ τοῦ Σύλλα Κολλάτου
ΒΟΛΙΩΤΙΚΑ.....

Εἶμαι πελάτης ἀπὸ χρόνια τῆς «Κυψέλης» τοῦ Βόλου. Δὲν ξέρω ἄν ἄλλα ζαχαροπλαστεῖα ποὺ βρίσκονται στὴν παραλία προσφέρουν καλύτερες γεύσεις, ἀλλὰ ἡ «Κυψέλη» ἔχει πολὺ ἀναπαυτικὰ καθίσματα. Ὁμολογῶ ὃτι δὲν διάβασα ποτὲ τὸν κατάλογό της γιὰ νὰ διαλέξω μία πάστα, οὔτε ἀπὸ τὸν σερβιτόρο ζητάω κάθε φορὰ νὰ μοῦ θυμήσει τὶ ὑπάρχει. Τὴν πρώτη φορὰ, ἀπ’ ὃσα μοῦ πρότεινε διάλεξα ἓνα μιλφέϊγ καὶ ἀπὸ τότε ἔμεινα πιστὸς στὰ ἀναπαυτικὰ καθίσματα τῆς «Κυψέλης». Δὲν θὰ σᾶς συνιστοῦσα ἄν ποτὲ πᾶτε στὸν Βόλο νὰ κάνετε τὸ ἴδιο , διότι, ὃ,τι πιὸ γευστικὸ ὑπάρχει στὴν «Κυψέλη» εἶναι ὁ κατάλογος, ὃπου ἀναγράφονται τὰ ἐδέσματα. Λοιπὸν, αὐτὸν τὸν κατάλογο ποὺ ἦταν πάντα ἀκουμπισμένος στὸ τραπεζάκι μου, ἀλλὰ δὲν εἶχα σκεφτεῖ ποτὲ νὰ τοῦ ρίξω μία ματιὰ, μοῦ τὸν ἔφερε πασχαλινὸ πεσκέσι φίλος μου ποὺ βρέθηκε στὸν Βόλο καὶ ἀπήγαγε ἀπ’τὴν «Κυψέλη» αὐτὴν τὴν πιὸ γευστικὴ προσφορὰ της. Καὶ μοῦ πρότεινε: -Γρᾶψε κάτι....
Σκέφτηκα ὃτι μοῦ ζητοῦσε νὰ γράψω ἐπαίνους γιὰ τὴν «Κυψέλη». Ὃμως ἐκεῖνος μὲ παρότρυνε νὰ διαβάσω τὸν κατάλογο πρίν γράψω κάτι. Τὸν διάβασα. Τὸν εὐχαρίστησα θερμὰ γιὰ τὸ πασχαλινὸ δῶρο του καὶ τοῦ ὑποσχέθηκα νὰ συγγράψω μία ἐμπεριστατωμένη διατριβὴ.
Λοιπὸν, τὸ ζαχαροπλαστεῖο «Κυψέλη» δὲν εἶναι ἁπλῶς καὶ μόνον ζαχαροπλαστεῖο . Καὶ αὐτὸ τὸ προσδιορίζει μὲ ἀκρίβεια ὁ κατάλογος του. Προσφέρει καὶ καφὲ -ὃ,τι καφὲ ζητήσετε- καὶ πάστες καὶ παγωτὰ καὶ ποτὰ , ἀκόμη καὶ φαγητὰ. Κι’ἐπειδὴ ὁ Βόλος ἔχει μία μεγάλη διεθνὴ τουριστικὴ πελατεία, κυρίως ἀγγλοσαξωνικὴ , ὃλα τὰ προσφερόμενα στὴν «Κυψέλη» εἶναι στὸν κατάλογο μεταφρασμένα στὴν ἀγγλικὴ ἤ ἔστω σὲ κάποια ἰδιότυπη διάλεκτο τῆς ἀγγλικῆς γλώσσας.
Ἀλλὰ ἀπὸ ποὺ νὰ ἀρχίσω; Ὃμως πρὶν ἀρχίσω θὰ παρακαλέσω τὸν διορθωτὴ τῆς «Γεύσης»νὰ μὴν κάνει καμιὰ διόρθωση στὸ κείμενὸ μου καὶ εἰδικότερα στὰ εἰς τὴν ἀγγλικὴ μεταφρασμένα ἐδέσματα.
Λοιπὸν, ὁ καφὲς ἑλληνικὸς-τέϊον (καὶ τὰ ἑλληνικὰ τὰ ἀντιγράφω γράμμα μὲ γράμμα ἀπὸ τὸν κατάλογο) ἀναφέρεται ὡς coffée Greece - tea, ἐνῶ τὸ νὲς γάλα ἀποδίδεται θαυμάσια εὶς τὴν ἀγγλικὴν ὡς Nes late. Καὶ χωρὶς νὰ τοὺς καφέδες , ἄς πάω στὰ πρωϊνὰ, τὰ ὁποία μεταφράζονται ὡς morning. Κι’ἀπ’ τὰ «πρωϊνὰ» τὸ ἑλληνογραμμένο κομπλὲ ἔχει δίπλα του ἓνα comple , τὸ ὁποῖο βεβαίως γιὰ τοὺς Φραγκολεβαντίνους εἶναι νοητότατο. Ἐνῶ τὸ τόστ κασέρι ἀνάμικτο ἀποδίδεται μὲ σαφήνεια ὡς tost caseri anamicto.

Στὸ βούτυρο μαρμελάδα ὑπάρχει μία μικρὴ σύγχυση, ἡ ὁποία θὰ μποροῦσε νὰ θυμώσει ὃποιον Ἀγγλοσάξωνα τὸ διαβάσει μεταφρασμένο butter with honey . Πάντως Οἱ φρυγανιὲς ἔχουν μεταφραστεῖ Ὀξφορδιανὰ σὲ dray. Καὶ τὰ βουτήματα γίνονται νοητότητα σὲ ὃ,τι θέλουν νὰ ποῦν , μιὰ ποὺ μεταφράζονται butimata καὶ οὐδεὶς Ἄγγλος θὰ πεῖ ὃτι δὲν ἔχει γευθεῖ butimata καὶ στὸν τόπο του.

Ἀλλὰ ἄς περάσουμε καὶ στὶς πάστες.Ἡ γνωστὴ ἀνὰ τὴν ὑφήλιο πάστα φούρνου σὲ ἄψογα ἀγγλικὰ ἀναφέρεται σὰν furnu Κάθε Ἐγγλεζος ἔχει σπίτι του furno .

‘Ενῶ ἡ γνωστὴ καὶ στοὺς Ἐγγλέζους σαντυγὶ μεταφράζεται στὴν κυριολεξία της ὡς Santigi. Στὶς προσφορὲς τῆς«Κυψέλης» ὑπάρχει καὶ τὸ θαυμάσιο σοὺ καραμελὲ, τὸ ὁποῖο μὲ ἀκρίβεια ἀποδίδεται ὡς Su Caramele , ὃπως καὶ ὁ γνωστὸτατος κορμὸς, ὁ ὁποῖος πρὸς ἀποφυγὴ πάσης παρεξηγήσεως ἀναφέρεται ἐπεξηγηματικὰ μὲ δύο λέξεις kormo body καὶ βεαβίως τὸ θαυμάσιο μιλφέϊγ , τὸ ὁποῖο μὲ ἀκρίβεια μεταφρασμένο ἀναγράφεται milfee feuile . Ὃμως ἐπειδὴ ὁ χῶρος δὲν παίρνει νὰ ἐξαντλήσω τὰ pastries , θὰ περάσω στὰ παγωτὰ , ἀπ’ τὰ ὁποῖα θὰ ἐπιλέξω τὸ παρφὲ - parfe , τὸ κασσάτα- kassata , τὸ ποικιλία - pikilia .
Βεβαίως ὑπάρχουν καὶ τὰ ποτὰ , ἀπ’τὰ ὁποῖα ὁ Φραγκολεβαντίνος μπορεῖ νὰ διαλέξει ἀνάμεσα στὸ τζίν, τὸ ὁποῖο ὡς γνωστὸν στὰ ἀγγλικὰ ἀναφέρεται ὡς Tjin , ἤ τὸ καμπάρι , τὸ ὁποῖο καὶ οἱ Ἰταλοὶ παραγωγοὶ τὸ ἀναγράφουν Cabary , ἤ τὰ λικὲρ , τὰ ὁπῖα διεθνῶς εἶναι γνωστὰ ὡς liger ἤ τὰ κοκτέϊλ , τὰ ὁποῖα δὲν μποροῦν ἀλλιῶς νὰ ματαφραστοῦν ἀπὸ cocteyl .
Τὸ ξέρω ὁτι πολὺ διασκεδάσατε μὲ ὃλα αὐτὰ , ἀλλὰ ἐμένα μούδιασε τὸ χέρι μου νὰ ἀντιγράφω τὸν κατάλογο τῆς «Κυψέλης» . Θὰ σᾶς δώσω λοιπὸν μόνο μερικὰ ἀπ’τὰ φαγητὰ, τὰ ὁποῖα εὐστόχως καὶ γενικῶς ἀναφέρονται ὡς feed . Ὑπάρχει κατ’ ἀρχὴν μία ποικιλία, ἡ ὁποία στὰ ἑλληνικὰ δὲν προσδιορίζει τὸ ποικίλον τῆς γεύσης της, ἀλλὰ ἄν τὴν διαβάσετε στὰ ἀγγλικὰ ὡς pikilia , θὰ ἀναγνωρίσετε περισσότερο γιὰ τὴν σύνθεςὴ της. Καὶ ἀκόμη, ὁ μεζὲς, ὁ ὁποῖος προφανῶς ὃποιο ἀγγλοελληνικὸ λεξικὸ καὶ ἄν ἀνοίξετε ἀποδίδεται ὣς tirmit καὶ δὲν λείπει βεβαίως ἡ ρωσικὴ σαλάτα γιὰ τὴν ὁποία ὃλοι γνωρίζουμε ὃτι διεθνῶς εἶναι ἀναγνωρίσιμη ὡς Salat Russian.
Πάντως, γιὰ ὃποιον περάσει ἀπ’ τὸν Βόλο δίνω τὴν πλήρη διεύθυνση τῆς «Κυψέλης» , γιὰ νὰ γευθεῖ τὸ θαυμέσιο μιλφέϊγ - milfee feuile –της. Βρίσκεται στὴν ὁδὸ Ἀργοναυτῶν 41, ποὺ εἶναι ὁ μεγάλος παραλιακὸς δρόμος.
Τὸ ζαχαροπλαστεῖο «Κυψέλη» ἀνήκει στὴν κατηγορία πολυτελείας. Αὐτὰ.

(Γιὰ ὃσους δὲν γνωρίζουν, πρέπει νὰ πῶ ὃτι δύο ἦταν τὰ μεγάλα ζαχαροπλαστεῖα στὴν ὁδὸ Ἀργοναυτῶν, τὴν παραλία τοῦ Βόλου τίς δεκαετίες ’60, ’70, ‘80. Τὸ ἓνα ἡ «Μινέρβα» τοῦ κ. Νιάρχου. Τὸ δεύτερο ἡ «Κυψέλη» τοῦ κ. Νικολοπούλου).

Συριανών Καφεποτείο -Ερμούπολη

Συριανῶν Καφεποτεῖο-Ἑρμούπολις Σύρου

Μία πολύ δελεαστικὴ παρουσίαση τυπωμένη σ’ ἓνα μικρὸ φυλλάδιο, ποὺ ὁ ἐπισκέπτης τῆς Σύρου βρίσκει σὲ πολλὰ σημεῖα τῆς Ἑρμουπόλεως, τράβηξε τὴν προσοχὴ μου εἰδικὰ στὸ σημεῖο ποὺ ἀναφερόταν στὴν προσφορὰ πρωϊνοῦ.

Γιὰ ὃσους πράγματι γνωρίζουν, στὴν Ἑλλάδα πάσχουμε ἀπὸ παρουσίαση πρωϊνοῦ. Καὶ δὲν μιλάω γιὰ " toasts " καὶ τετράγωνες προκάτ καψαλισμένες φέτες ψωμιοῦ μὲ βούτυρο καὶ προκάτ μεριδοῦλες δῆθεν μαρμελάδας. Μιλάω γιὰ πρωϊνὸ μὲ τοπικὰ προϊόντα ,φτιαγμένο καὶ παρουσιασμένο μὲ ἀγάπη.
Ἀκολουθώντας τὶς ὁδηγίες τοῦ φυλλαδίου, τὴν ἄλλη μέρα τὸ πρωὶ μαζὶ μὲ 4 ἀπὸ τὴν παρέα ἀνέβηκα στὸν Σάν Τζώρτζη τῶν καθολικῶν. Ἀφήνοντας τοὺς φίλους νὰ περιμένουν στὸ αὐτοκίνητο κατέβηκα περίπου 160 σκαλιὰ γιὰ νὰ κάνω μία ἐπίσκεψη στὸν χῶρο ἔχοντας μέσα μου μία μικρὴ ἀμφιβολία γιὰ τὸ ἄν θὰ ἦταν ἀνοιχτὰ στὶς 10.00 τὸ πρωὶ.Πράγματι τὸ βρῆκα τὸ «Συριανῶν Καφεποτεῖο»στὴν ὁδὸ Δομένικου Βεντούρη, 7 στὴν Ἄνω Σύρο, ἀλλὰ παρ’ὃλη τὴν καταπληκτικὴ θέα ,οὔτε σημεῖο ζωῆς.

Ὃλοι πεθαμένοι.Τὰ παράθυρα ἀμπαρωμένα.Δὲν πρόλαβα νὰ κάνω τὸ πρῶτο βῆμα τὴς ἐπιστροφῆς καὶ νὰ μία ἄλλη παρέα ἔφθασε ἀπὸ τὴν ἄλλη πλευρὰ, ἀνεβαίνοντας πάνω ἀπὸ 600 σκαλιὰ γιὰ πρωϊνὸ στὸ παραπάνω καφεποτεῖο. Ἔνοιωσαν καὶ αὐτοὶ τὴν ἴδια ἀπογοήτευση ὃταν εἶδαν τὰ πάντα κλειστὰ. Σὲ λίγο προστέθηκαν καὶ ἄλλοι στὴν παρέα. Οὔτε τὸν καφὲ τῆς παρηγοριᾶς δὲν μπορούσαμε νὰ πιοῦμε.Ἔνοιωσα ντροπὴ γιὰ τοὺς ξένους ἐπισκέπτες γιὰ λογαριασμὸ τοῦ ἰδιοκτήτη. Σκέτη ξεφτίλα. Λυπήθηκα γιατὶ οἱ περισσότεροι ἐπισκέπτες εἶχαν κάποια ἡλικία. Γύρισα πίσω κάνοντας στὴν ἀνηφόρα ἄλλα 160 σκαλιὰ ἀναφέροντας στοὺς φίλους, ποὺ μὲ περίμεναν στὸ αὐτοκίνητο , τὰ σχετικὰ μὲ τὴν ἀπογοητευτικὴ ἐμπειρία μου.
Ἀργὰ τὸ ἀπόγευμα ἐπιστρέψαμε γιὰ καφὲ στὸ «Συριανῶν Καφεποτεῖο», ἐλπίζοντας νὰ βροῦμε κάποιον γιὰ νὰ κάνουμε τὰ παράπονὰ μας. Εἴμαστε 4 ἄτομα, ἀπὸ τοὺς πρώτους σχεδὸν.Ἡ θέα ἀπὸ ψηλὰ φανταστικὴ.Ὃλη ἡ Σύρος στὰ πόδια μας.Ἀπέναντι ἔβλεπες τὴν Τῆνο.

Σὲ λίγο γέμισαν ὃλα τὰ τραπεζάκια.Παραγγείλαμε.Ἡ ἐξυπηρέτηση ἄψογη.
Δυστυχῶς, ἐξηγώντας στὴν ἰδιοκτήτρια τὰ πρωϊνὰ συμβάντα ,ἀντελήφθηκα ἀπὸ τὸ βλέμμα της, ὃτι δὲν καταλάβαινε τὶ τῆς ἔλεγα.
Φαίνεται ὃτι ἀπὸ μόνη της ἀποφάσισε νὰ «κόψει» τὸ πρωϊνὸ μιὰ ποὺ ὃπως φαίνεται τῆς εἶναι ἀρκετὰ αὐτὰ ποὺ βγάζει μὲ τὸ ἀπογευματινὸ καὶ τὸ βραδινὸ. Κατανοῶ ὃτι τὸ πρωινὸ ξύπνημα εἶναι λίγο σκληρὸ.Κι’ αὐτὴ ἐπέμενε ὃτι εἶναι ἐπαγγελματίας στὸ χῶρο τῆς ἑστιάσεως. Δὲν ἔχει καταλάβει ὃτι ὁ σωστὸς ἐπαγγελματίας πρέπει νὰ εἶναι ἐπαγγελματίας καὶ τὸ πρωὶ καὶ τὸ ἀπόγευμα. Παρηγορητικὸ στὴν ὅλη ὑπόθεση εἶναι ὃτι τοῦ χρόνου στὸ νέο διαφημηστικὸ φυλλάδιο δὲν θὰ ἀναφέρει πλέον τὸ πρωϊνὸ. Ἀπὸ τοῦ χρόνου ὃμως ,γιατὶ γιὰ ἐφέτος, ὃποιος τὴν «πάτησε»τὴν «πάτησε».
Ἐδῶ ποὺ τὰ λέμε ,φιλοσοφώντας, οὐδεὶς τέλειος στὸν κόσμο αὐτὸν. Κατὰ τὰ ὑπόλοιπα οἱ « ἐπαγγελματίες» τοῦ χώρου παραπονιοῦνται ὃτι κάθε χρόνο ἐλαττώνεται ὁ ἀριθμὸς τῶν ξένων ἐπισκεπτῶν.

Το Αρχονταρίκι της Μαρίτσας & η καπαροσαλάτα arme'

Τὸ Ἀρχονταρίκι τῆς Μαρίτσας & ἡ καπαροσαλάτα armée , ὃπως (Béton armé)


Ἐπιχειρηματίες Πειρατὲς ἤ Πειρατὲς Ἐπιχειρηματίες; (2)

Κάναμε 4 ὧρες , ἐν μέσω τρικυμίας, γιὰ νὰ φθάσουμε ἀπὸ τὸν Πειραιᾶ στὴν Ἑρμούπολη. Μιᾶς καὶ βρισκόμασταν κοντὰ στὴν πλατεία τοῦ δημαρχείου , κάποιος ἀπὸ τὴν παρέα πρότεινε γιὰ μεσημεριανὸ φαγητὸ τὸ Ἀρχονταρίκι τῆς Μαρίτσας. Δὲν γνωρίζω ἄν ὁ ἴδιος εἶχε ξαναφάει ἐκεῖ ἤ εἶχε ἐπισκεφθεῖ τὴν ἱστοσελίδα http://www.iconstravellers.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=495 τοῦ κ. Τάσου Δούση σχετικὰ μὲ τὴν κυρία Μαρίτσα καὶ τὸ Ἀρχονταρίκι της.!!!!
Οἱ κατηγορίες τῶν προσφερομένων εἰδῶν χωριζόταν σύμφωνα μὲ τὶς ἀνακοινώσεις τοῦ καταστήματος σὲ δύο :
1. σὲ Σαλάτες τοῦ μερακλῆ καὶ
2. σὲ Μπινελίκια.
Ἀκολουθοῦσε καὶ μακρόσυρτος κατάλογος μὲ ἀτελείωτα κατεβατὰ ἐδεσμάτων.
Ἀπὸ τὰ Μπινελίκια ὃλα νὰ τὰ περιμένεις, ἀλλὰ δὲν πίστευα ὃτι μία σαλάτα (ἀπὸ τὶς σαλάτες τοῦ μερακλῆ) θὰ μοῦ χαλοῦσε τὴν ὄρεξη. Ἡ παρέα στάθηκε στὴν καπαροσαλάτα καὶ μάλιστα δὲν παράγγειλε μία ἀλλὰ δύο ἀπὸ αὐτὲς. Μαραθόπιττες, ρεβυθάδα, σουντζουκάκια σμυρναίϊκα καὶ μία γαριδομακαρονάδα. Τὰ πρῶτα ποὺ ἔφθασαν ἦταν οἱ καπαροσαλάτες. Ἡ ματιὰ μου ἔπεσε ἀμέσως σὲ ἓνα ἀπὸ τὰ δύο πιάτα (πιατέλες) ποὺ ἦταν σπασμένο. Βασικὸ συστατικὸ τῆς καπαροσαλάτας ἐκτὸς ἀπὸ τὴν κάπαρη εἶναι οἱ βρασμένες πατάτες. Ἔβαλα στὸ πιάτο μου λίγη καπαρασολάτα καὶ μὲ τὴν πρώτη μπουκιὰ κατάλαβα ὃτι οἱ πατάτες ἦταν προβρασμένες τουλάχιστον πρὶν 3 ἡμέρες καὶ περέμεναν στὸν ψυγεῖο μέχρι νὰ ἔλθει ἡ στιγμὴ νὰ καταναλωθοῦν (ἀπὸ κάποια γουρούνια, γιατὶ ἔτσι πιστεύω μᾶς θεωροῦν, ἐμᾶς τοὺς πελάτες τους ἐκεῖ στὴν κα. Μαρίτσα) εἴτε ὡς καπαρο-πατατοσαλάτα εἴτε ὡς πατάτες γεμιστὲς μὲ τὰ συνηθισμένα 4 «φονικὰ τυριὰ» ἤ κάτι ἄλλο.
Τόσο ἓωλες(μπαγιάτικες) καὶ μολυβιασμένες ἦταν ποὺ δὲν ρουφοῦσαν οὔτε μία σταγόνα λάδι ἀλλὰ καὶ δὲν μποροῦσα νὰ ρουφήξουν πλέον οὔτε καὶ ἓνα γραμμάριο ἁλάτι ἀπὸ τὴν θεοάλμυρη κάπαρη.Οἱ ἀθεόφοβοι μὲ τόσο ἁλάτι κετέστρεψαν τὸ θεϊκὸ αὐτὸ βότανο.
Ὃταν παραπονέθηκα στὴν κυρία ποὺ μᾶς ἔφερε τὰ δύο αὐτὰ πιάτα, μοῦ εἶπε ὃτι οἱ πατάτες ἦταν πρωϊνὲς. Ὃταν ὃμως πῆγα νὰ δῶ τὸν μάγειρα, ἔμαθα, παρ’ὃλο τὸ θράσος του καὶ τὴν ἀπαράδεκτη συμπεριφορὰ του,( ὃτι δῆθεν τὸν προσέβαλα κάνοντας παράπονα γιὰ τὶς μπαγιάτικες πατάτες του), ὃτι ἐπειδὴ δὲν προλαβαίνουν, λόγω φόρτου ἐργασίας, βράζουν τὶς πατάτες καὶ τίς κρατοῦν στὸ ψυγεῖο. Γιὰ τὴν σπασμένη πιατέλα ἔκαναν μόκο. Ὁ ἓνας κοιτοῦσε τὸν ἄλλον παίζοντας θέατρο. Μοῦ θύμισε μία ἀπὸ τὶς σκηνὲς ποὺ παρουσιάζει στὴν τηλεόραση ὁ Ἔκτωρ Μποτρίνι μ’αὐτοὺς τοὺς ἀπαράδεκτους μάγειρες «δηλητηριαστὲς».
Οἱ μαραθόπιττες θὰ μποροῦσαν καὶ νὰ φαγωθοῦν. Τὰ σουτζουκάκια ἔμειναν στὸ πιάτο. Ἡ φερόμενη ὡς γαριδομακαρονάδα φτιαγμένη σὲ στίλ nouvelle cuisine μὲ πάστα bavette καὶ παραβρασμένα λαχανικὰ (χρώματος πρασινοκίτρινου) εἶχε καὶ 6 προβρασμένες γαριδοῦλες στὶς ἄκρες τοῦ πιάτου γιὰ ντεκόρ.Ἦταν τόσο ἄνοστη που ἔμεινε στὸ πιάτο της , ὃπως καὶ τὰ σουτζουκάκια.
Ζητήσαμε τὸ λογαριασμὸ.Μᾶς τὸν ἔφερε ἡ ἴδια κυρὶα ποὺ μᾶς ἔφερε τὶς καπαροσαλάτες, διευκρινίζοντας ὃτι δὲν μᾶς τὶς χρέωσε καὶ ὃτι μᾶς προσέφεραν τὶς 2 μπύρες καὶ τὰ δὺο μπουκάλια ἐμφιαλωμένο νερὸ ποὺ καταναλώσαμε. Μᾶς ζήτησε συγγνώμη καὶ δικαιολογήθηκε ὃτι δὲν γνώριζε τὶ γινόταν στὴν κουζίνα ἀλλὰ καὶ δὲν μποροῦσε νὰ μιλήσει!!!.Μᾶς κέρασαν καὶ δύο πιάτα δροσερὸ καρπούζι, ἀρκετὰ καλὸ στὴν γεύση.
Ξέχασα νὰ σᾶς πῶ ὃτι ὁ νεαρὸς ποὺ ἦλθε νὰ μαζέψει τὰ πιάτα ἔκπληκτος διαπίστωσε ὃτι τὰ σουτζουκάκια καὶ ἡ γαριδομακαρονάδα ἦταν ἀκόμη στὰ πιάτα. Στὰ μάτια του ὃμως διέκρινα μία ἱκανοποίηση, σὰν νὰ ἔλεγε: «εὐτυχῶς κάποιοι πελάτες τὴν γλύτωσαν καὶ σήμερα ἀπὸ τὶς μπαλωθιὲς ποὺ ἦταν νὰ τοὺς ρίξουμε στὸ στομάχι». * (Μερικὲς ἀπὸ τὶς μπαλωθιὲς ποὺ πρόκειτε νὰ φᾶτε στὸ στομάχι σας ,θὰ δεῖτε καὶ στὶς παρακάτω φωτογραφίες :
http://www.arhondarikirestaurant.gr/index.php?option=page&id=2 )

Υστέρνια, Το Θαλασσάκι & ο Ναυτίλος

Υστέρνια ,“Τὸ Θαλασσάκι” & “Ὁ Ναυτίλος ”

Ἐπιχειρηματίες Πειρατὲς ἤ Πειρατὲς Ἐπιχειρηματίες; (1)

("Τὸ Θαλασσάκι" & "Ὁ Ναυτίλος" -φωτογραφία www.isternia.net)

Βγαίνοντας ἀπὸ τὸ πλοῖο ποὺ φθάνει στὸ λιμάνι τῆς Τήνου καὶ ἀκολουθώντας τὸν δρόμο ποὺ ὁδηγεῖ πρός τόν Πύργο, συναντᾶς πρώτα τὰ Κιόνια μὲ τὸν ἀρχαιολογικὸ χῶρο τοῦ κατεστραμένου Ναοῦ ἀφιερωμένου στὸν Ποσειδώνα στὰ δεξιὰ καὶ ἀριστερὰ τὴν ὡραῖα ἀμμουδερὴ παραλία. Συνεχίζοντας , ἀριστερὰ, συναντᾶς μικροὺς ὄμορφους κολπίσκους καὶ ἀνεβαίνοντας τὸ βουνὸ φθάνεις στὸ χωριὸ Ὑστέρνια, δεξιὰ τοῦ δρόμου, καὶ κάτω ἀριστερὰ διακρίνεις τὸν πανέμορφο ὃρμο τῶν Ὑστερνίων. Θαυμάζοντας αὐτὴ τὴν ὀμορφιὰ καὶ μιὰ καὶ ἡ ὣρα ἦταν σχεδὸν 2.00 τὸ μεσημέρι ἀποφασίσαμε νὰ ἀκολουθήσουμε τὴν κατηφόρα ποὺ ὁδηγεῖ στὸ ὲπίνειο τὼν Ὑστερνίων , στὴν ἀμμουδιὰ μὲ τὶς ταβέρνες. Πρώτη ἀριστερὰ “Τὸ Θαλασσάκι” , στὸ κέντρο τὸ Καφὲ-Μπάρ “Μαγαζὶ” καὶ δεξιὰ ἡ ταβέρνα " Ὁ Ναυτίλος". Κατευθυνθήκαμε πρός “Τὸ Θαλασσάκι”.Ὁ ἄνθρωπος ποὺ μᾶς εἶδε ὃτι ἐνδιαφερόμαστε γιὰ ἓνα τραπέζι γιὰ 3 ἄτομα μᾶς εἶπε στεγνὰ-κοφτὰ: «ἔχετε κάνει κράτηση; Ἄν δὲν ἔχετε κάνει κράτηση δὲν ἔχει τραπέζι». Εἴδαμε 3-4 τραπέζια ἐλεύθερα ἀλλὰ δυστυχῶς γιὰ ἐμᾶς δὲν εἴχαμε κάνει κράτηση φεύγοντας ἀπὸ τὴν Ἀθήνα. Τοῦ ἐξηγήσαμε ὃτι μόλις βγήκαμε ἀπὸ τὸ πλοῖο καὶ δὲν κάναμε κράτηση γιατὶ δὲν εἴχαμε τὸν ἀριθμὸ τοῦ τηλεφώνου τους. Τίποτα. Ἀνένδοτος. Μὲ τὸ βλοσυρὸ του βλέμμα σχεδὸν μᾶς ἔδιωξε.

Δοκιμάσαμε τὴν τύχη μας στὸ ἀπέναντι ταβερνάκι “ Ὁ Ναυτίλος” ὃπου, ἀπὸ ὃτι μᾶς εἶπε ἡ ἰδιοκτήτρια δὲν χρειάζεται κράτηση καὶ ὃποιος ἔρχεται κάθεται στὸ ἐλεύθερο τραπέζι καὶ τρώει. Μᾶς πρότεινε ὄχι ἓνα ἀλλὰ δύο τραπεζάκια(τὶ τυχεροὶ !!!) ἀλλὰ δυστυχῶς ὄχι κάτω ἀπὸ κάποια ὁμπρέλλα ἀλλὰ κάτω ἀπὸ τὸν καυτὸ ἣλιο τῶν 40 C . Στὴν ἐπιφάνεια τῶν τραπεζιῶν θὰ μποροῦσες νὰ ψήσεις αὐγὰ. Τὴν εὐχαριστήσαμε γιὰ τὴν προθυμία της νὰ μᾶς ἐξυπηρετήσει καὶ ἐπειδὴ εἴδαμε στὴν σκιὰ τοῦ καταστήματος ἓνα τραπέζι γιὰ 8-10 ἔτομα , ρωτήσαμε ἄν θὰ μπορούσαμε νὰ καθήσουμε στὴν μία ἄκρη του γιὰ 30-40 λεπτὰ , ὃσο θὰ διαρκοῦσε τὸ γεῦμα μας. «Δυστυχῶς αὐτὸ εἶναι κρατημένο», μᾶς εἶπε. «Μὰ πρὶν ἀπὸ λίγο μᾶς εἴπατε ὃτι δὲν δέχεστε κρατήσεις, αὺτὸ εἶναι κρατημένο;» «Ναὶ ἀκριβῶς». Ἀκούγονται παράλογα ὃλα αὐτὰ γιὰ κάθε νοήμονα ἄνθρωπο ἀλλὰ εἶναι ἀκριβῶς ἔτσι ὃπως τὰ γράφω.Σκεφθῆτε, ὃλα αὐτὰ συμβαίνουν σ’ ἐμένα τὸν Ἓλληνα ἐπισκέπτη. Ὁ Γάλλος ὁ φουκαρὰς(καὶ εἶδα ἀρκετὰ αὐτοκίνητα Γάλλων ἐπισκεπτῶν στὸ νησὶ φέτος)τὶ θὰ σκεφτόταν γιὰ ὃλα αὐτὰ; Πιθανὸν νὰ προσπαθοῦσε νὰ δεῖ ἄν αὐτὲς οἱ δύο ταβέρνες εἶχαν 1 ἤ 2 ἀστέρια στὸν ὁδηγὸ ἑστιατορίων Μισλὲν καὶ εἶχε κάνει λάθος ποὺ δὲν ἔκανε κράτηση γιὰ φαγητὸ στὶς παραπάνω ταβέρνες λίγο πρίν ἀναχωρήσει ἀπὸ τὴν Γαλλία!!!!!.
Μιὰ ποὺ εἴχαμε κάνει ὃλη αὐτὴ τὴν κατηφόρα καὶ ἐπειδὴ δὲν εἴχαμε κάνει καμία “κράτηση” γιὰ φαγητὸ στὸν Πύργο, ὁπου καὶ ὁ τελικὸς προορισμός μας, ἀλλὰ οὔτε καὶ στὸν κοντινὸ Πάνορμο,

καθίσαμε τελικὰ γιὰ νὰ «ξαποστάσουμε» στὸ κεντρικὸ Καφὲ-Μπάρ τὸ “ΜΑΓΑΖΙ” ὃπου οἱ ἰδιοκτῆτες μὲ τὸ χαμόγελο στὰ χείλη (καὶ χωρὶς κράτηση) μᾶς φιλοξένησαν μὲ δύο συμπαθητικὲς πιττοῦλες , μία ποικιλία μὲ 2 καραφάκια ρακὶ & 2 καφέδες στὸ τέλος. Ὃση ὣρα καθόμασταν ἐδῶ μάθαμε ἀπὸ τοὺς διπλανούς πελάτες καὶ κάποιες ἀλήθειες γιὰ τὸν ἰδιοκτήτη τῆς ταβέρνας “Τὸ Θαλασσάκι”. Δηλαδὴ ὃτι ἀπὸ τότε ποὺ(ὲπὶ πληρωμῆ) ἔγραψε γιὰ τὴν ταβέρνα αὐτὴ δυὸ καλὰ λόγια ἓνα Ἀθηναϊκὸ περιοδικὸ ποὺ διαφημίζει(πάντα ἐπὶ πληρωμῆ), αὐξήθηκαν οἱ μετοχὲς του καὶ κρατάει τὰ τραπέζια του γιὰ μερικοὺς (TV- περσόνες ), ἔτσι μερικοὶ λιγότερο γνωστοὶ «τρῶνε πόρτα» μὲ τὸ γνωστὸ βλοσυρὸ ὓφος. Κατὰ σύμπτωση διακρίναμε τὴν κα. Τσόκλη μὲ τὴν παρέα της νὰ τρώει ἐκεῖ.!!!.
Ὃσο γιὰ τὸ μεγάλο τραπέζι, στὴν ταβέρνα ” Ὁ Ναυτίλος”, ἡ ἰδιοκτήτρια ποὺ δὲν κάνει «κρατήσεις», τὸ κράτησε μέχρι τὶς 4.00 τὸ ἀπόγευμα γιὰ κάποιους γνωστοὺς της ἀπὸ τὸ χωριὸ, τὴν ἄνω Ὑστέρνια, οἱ ὁποῖοι ἔρχοναται τακτικὰ γιὰ φαγητὸ. Ἐμεῖς εἴμασταν ἐκεῖ γιὰ φαγητὸ στὶς 2.15 τὸ ἴδιο ἀπόγευμα.
Ἄν αὐτοὶ θεωροῦνται ἐπαγγελματίες τοῦ χώρου τῆς ἑστιάσεως, τότε ὁ Πρόεδρος τῆς Ἑνώσεως τῶν Ἑστιατόρων Ἑλλάδος καὶ ὁ Πρόεδρος τοῦ Ἐπαγγελματοβιοτεχνικοῦ Ἐπιμελητηρίου Τήνου θὰ πρέπει νὰ τοὺς βραβεύσουν γιὰ τὸν ἐπαγγελματισμὸ τους καὶ τὴν μεγάλη αὐτῶν προσφορὰ στὸν Τουρισμὸ ποὺ διαφημίζουν μὲ τὴν πιὸ ἀντιεπαγγελματικὴ τους προσφορὰ.
Γράφοντας αὐτὰ μοῦ ἦλθε στὸ μυαλὸ ἡ σοφὴ ρήση ἑνὸς ἡλικιωμένου Πηλιορείτη: «Εἶδαν σκατὸ στὸν κῶλο τους καὶ νόμισαν ὃτι ἦταν βούτυρο». Δηλαδὴ , τὰ ‘κονόμησαν καὶ δὲν γ.....
ὃλοι τους.
Ἐπειδὴ κάποιοι φίλοι ποὺ ἄκουσαν τὸ περιστατικὸ μὲ ρώτησαν τὶ θὰ ἔπρεπε νὰ κάνει ἓνας σωστὸς ἐπαγγελματίας τοῦ χώρου τοὺς ἀπαντῶ μὲ ἁπλᾶ λόγια.
Ὁ σωστὸς ἐπαγγελματίας , πρῶτον βλέποντας ὃτι πρόκειται περὶ ἐπισκεπτῶν καὶ μὲ τὲτοια ζέστη θὰ προσέφερε τουλάχιστον ἓνα ποτήρι κρύο νερὸ στοὺς ἐπισκέπτες ποὺ ἔκαναν τόσα χιλιόμετρα γιὰ νὰ ἐπισκεφθοῦν τὸν τόπο του. Ἔπειτα ,μὲ τὸν καλύτερο τρόπο θὰ ἐξηγοῦσε στὸν ἐπισκέπτη ὃτι δυστυχῶς δὲν ἔχει κάποιο τραπέζι διαθέσιμο ἐκείνη τὴν στιγμὴ καὶ πιθανὸν μετὰ ἀπὸ μισὴ ἤ μία ὣρα θὰ μποροῦσε νὰ τὸν ἐξυπηρετήσει. Αὐτὸ λέγεται ἐπαγγελματισμὸς καὶ φιλοξενία.

Ταβέρνα Μπάμπης -Αίγινα

Ταβέρνα Μπάμπης –Αἴγινα
8 σαρδελίτσες 6,50 Ευρὼ
40 σαρδελίτσες πόσα Ευρὼ ;

Μὲ τὴν παλαιὰ ἁπλὴ μέθοδο τῶν τριῶν ἡ ἀπάντηση εἶναι πολὺ εὔκολη. Οἱ 40 σαρδελίτσες κάνουν 32,50 Ευρὼ.
Δηλαδὴ 1 κιλὸ σαρδέλες 32,50 Ευρὼ.
Ποῦ ; Στὴν ταβέρνα τοῦ πολυδιαφημισμένου, ὃπως φαίνεται ἀπὸ τὰ παρακάτω ἀποσπάσματα γνωστῶν ἑβδομαδιαίων περιοδικῶν & ἱστοσελίδων ποὺ ἀσχολοῦνται μὲ τὴν καθοδήγηση προβάτων-πελατῶν :

…..“ Πέντε λεπτά από το λιμάνι, στην Ακτή Τότη Χατζή 7, στην παραλία της Παναγίτσας, ο Μπάμπης (23594) «σερβίρει» εξωτικό σκηνικό με φωτισμένους φοίνικες και τραπεζάκια πάνω στο κύμα. Ανοιχτό από τις 9 το πρωί με πολύ καλές τιμές, έχει τη λύση για όσους ψάχνουν φρέσκο ψάρι και αστακομακαρονάδες από τα χεράκια της μαμάς-Καλλιόπης – αν οργανώσεις κάνα πάρτι έχει και catering.“.....( http://www.aeginaportal.gr/component/option,com_sobi2/sobi2Task,sobi2Details/catid,54/sobi2Id,103/Itemid,71/lang,el/

....„ Το μενού μοσχοβολάει γεύσεις Ελληνικές. Από φρέσκο ψάρι, θαλασσινά, γαρίδες, αστακομακαρονάδες (κατοπιν παραγγελίας), μαγειρευτά, αξίζει να δοκιμάσει κανείς τις ντομάτες τις γεμιστές, μέχρι την κοπανιστή με το φιστίκι Αίγινης, και το καταπληκτικό ξυδάτο χταποδάκι. Μοναδικό πιάτο το κοτόπουλο ρολό με φιστίκι Αιγινής και ανθότυρο....“

(http://www.athensvoice.gr/articles/av,18178,%CE%A6%CF%8E%CF%84%CE%B1_%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD_%CE%91%CE%AF%CE%B3%CE%B9%CE%BD%CE%B1.html)

(..... “ Ο “ΜΠΑΜΠΗΣ” η γνωστή ταβέρνα στην ακτή Τότη Χατζή στην παραλία της Παναγίτσας (αμέσως μετά την Εκκλησία) βρίσκεται μόλις 5 λεπτά από το λιμάνι της Αίγινας. Ανακαινισμένη και ανανεωμένη εντάσσεται στις trendy μοντέρνες ταβέρνες.“.....

http://www.aeginaportal.gr/component/option,com_sobi2/sobi2Task,sobi2Details/catid,54/sobi2Id,103/Itemid,71/lang,el/

Δὲν ξέρω πότε καὶ ποιοὶ δοκίμασαν στὴν παραπάνω ταβέρνα τὸ «καταπληκτικὸ ξιδᾶτο χταποδάκι», γιατὶ αὐτὸ ποὺ ἔφεραν σ’ἐμᾶς ἦταν δὺο ἄνοστα/ξενέροτα πλοκαμάκια προβρασμένου χταποδιοῦ περασμένα μισὸ λεπτό στὴν φλόγα κάποιας γκαζιέρας. Ἦταν περισσότερο –Πληκτικὸ καὶ λιγότερο Κατὰ -.
Τότε τὸ Βολιώτικο λιαστὸ καὶ ψημένο στὰ κάρβουνα χταπόδι ποὺ «σπάζει μύτες» ἀπὸ μακρυὰ, πὼς πρέπει νὰ τὸ περιγράψει ὁ/ἡ ἄσχετος/τη ἐπ’ ἀμοιβῆ κουζινοκριτικὸς ;
Ἡ μαρίδα ποὺ παραγγείλαμε ἦταν ἡμιτηγανισμένη, προφανῶς ἀπὸ τὰ χέρια κάποιου ἀρχαρίου.
Τὸ μόνο ποὺ μποροῦσε νὰ φαγωθεῖ ἀπὸ ἀνθρώπους καὶ εἶχε κάποια ἐλαφριὰ μυρωδιὰ ἀπὸ θυμάρι ἦταν τὸ ψημένο καλαμάρι .
Ξέχασα νὰ σᾶς πῶ γιὰ τὶς σαρδέλλες. Οἱ μόνες καλοψημένες ἀλλὰ ἄνοστες.

Τὸ ἴδιο αὐτὸ πρωινὸ στὴν κεντρικὴ ψαραγορὰ τῆς Αἴγινας ἡ σαρδέλα εἶχε ἀπὸ 1 μέχρι 1,50 Ευρὼ τὸ κιλὸ.

Ὃλα αὐτὰ τὰ παραπάνω «δημιουργικὰ» πιάτα ἦρθαν στὸ τραπέζι μας , ἐνῶ στὴν ταβέρνα ἔτρωγαν ἐλάχιστοι πελάτες.( 3 ἤ 4 τραπέζια ἑλλήνων πελατῶν ἦταν γεμάτα ). Σκεφτῆτε τὶ πιάτα καὶ τὶ γεύσεις θὰ μᾶς προσέφεραν ἄν γέμιζαν καὶ τὰ 15 τραπέζια μὲ πελάτες.
Ἔγραψα γιὰ ἓλληνες πελάτες γιατὶ οἱ περισσότεροι ἀλλοδαποὶ ἐπισκέπτες ρίχνοντας μία ματιὰ στὸν κατάλογο καὶ βλέποντας τὶς τιμὲς τὴν «κοπανοῦσαν» γιὰ κάπου ἀλλοῦ.
Ὃλα τὰ παραπάνω ἔγιναν τὸ μεσημέρι.Ἴσως τὸ βράδυ νὰ ἄλλάζει τὸ σκηνικὸ καὶ νὰ γίνεται πράγματι «ἐξωτικὸ» μὲ τοὺς φωτισμένους φοίνικες καὶ ἴσως νὰ γίνεται « ἐξωτικὴ » καὶ trendy καὶ ἡ κουζίνα.

Ἡ τρύπα στὸ ψαρονέφρι καὶ τὰ 5 ἀστέρια τοῦ Divani Palace Acropolis Hotel

Ἡ τρύπα στὸ ψαρονέφρι, τὸ Μαστέλλο Χίου & τὰ 5 ἀστέρια τοῦ Divani Palace Acropolis Hotel

Τὸ νέο μουσεῖο τῆς Ἀκροπόλεως ἄνοιξε τὶς θῦρες του πρὶν λίγες ἡμέρες μὲ πλῆθος ἐπισκεπτῶν ἀπὸ ὃλον τὸν κόσμο. Πολὺ κοντὰ στὸ νέο μουσεῖο καὶ ἀκριβῶς κάτω ἀπὸ τὸν ἱερὸ βράχο τῆς Ἀκροπόλεως βρίσκεται καὶ τὸν Ξενοδοχεῖο Διβάνη , 5 ἀστέρων(*****), μὲ μία φαντασικὴ θέα τῆς Ἀκροπόλεως ειδικὰ ἀπὸ τὴν θέση τοῦ ἑστιατορίου “Σωκράτης”

ποὺ βρίσκεται στὸν τελευταῖο ὃροφο τοῦ ξενοδοχείου.Εἶχα πάει γιὰ φαγητὸ πρίν ἀπὸ πολλὰ χρόνια ,ἴδια ἐποχὴ περίπου, πρὸς τὸ τέλος Ἰουνίου.Φαγητὸ ἁρκετὰ καλὸ μὲ πολὺ ζεστὴ ἀτμόσφαιρα, μὲ ζωντανὴ μουσικὴ πιάνου.Ἔχοντας στὴν μήμη μου ὃλα αὐτὰ καὶ ἀφοῦ εἶδα τὸ νέο μουσεῖο ἀπὸ κοντὰ ,ἀποφασίσαμε μὲ τὴν παρέα μου νὰ πᾶμε γιὰ δεῖπνο στὸν τελευταῖο ὄροφο τοῦ ἐν λόγω ξενοδοχείου.

Ὁ ἀνελκυστήρας μᾶς πῆγε μέχρι τὴν εἴσοδο τοῦ “Σωκράτης”.Ἀρκετοὶ ξένοι βρισκόταν στὸν χῶρο ἀπολαμβάνοντας ,ἀπὸ ὃτι κατάλαβα ἀργότερα, μόνον τὴν θέα τῆς Ἀκροπόλεως καὶ τῆς Σελήνης καὶ ὄχι τόσο τὸ φαγητὸ.

Μὲ τὴν πρώτη ματιὰ καταλαβαίνεις ὃτι κάτι ἔχει συμβεῖ στὸν χῶρο.Ἴσως λείπει ἡ ζωντανὴ μουσικὴ τοῦ πιανίστα, σκέφθηκα.Τὸ προσωπικὸ εὐγενέστατο, ὃπως καὶ ὁ maître .Παραγγείλαμε ἀπὸ τὸν κατάλογο. Μεταξύ τῶν ἄλλων μία μερίδα σφυρίδα ψητὴ μὲ χορταρικὰ καὶ μία μερίδα ψαρονέφρι(φιλέττο χοίρου) μὲ μαστέλλο Χίου καὶ συνοδεία κάποιο ζυμαρικὸ.Ἡ σφυρίδα πολὺ ψημένη σχεδὸν στεγνὴ. Τὴν προσοχὴ μου τράβηξε τὸ ψαρονέφρι τὸ ὁποῖο ἦταν κομμένο στὰ τρία ,στημένο ὃμορφα, περιχυμένο μὲ κάποιο καφεκόκκινο ὑδαρὲς ὑγρὸ καὶ στὴν ἄλλη ἄκρη τὰ ζυμαρικὰ. Για τὸ μαστέλλο Χίου οὔτε λόγος νὰ γίνεται.Προσπάθησα νὰ ξαναδῶ στὸν κατάλογο τὴν περιγραφὴ αὐτοῦ τοῦ πιάτου γιατὶ πίστεψα ὃτι εἶχε γίνει λάθος στὴν παραγγελία.Ἐνδιαφέρθηκε καὶ τὸ προσωπικὸ τοῦ ἑστιατορίου καὶ στὸ ἐρώτημὰ μου μὲ διαβεβαίωσαν ὃτι ὀρθῶς εἶχα παραγγείλει.Ἐγὼ ἔμεινα μὲ τὴν ἀπορία τοῦ μαστέλλου Χίου. Γιατὶ νὰ τὸ ἀναφέρουν ἀφοῦ δὲν ὑπῆρχε οὔτε ἴχνος ἀπ’ αὐτὸ στὸ πιάτο, ἀλλὰ καὶ οὔτε ἴχνος γεύσεως τοῦ μοναδικοῦ αὐτοῦ τυριοῦ μὲ Προστατευόμενη Ὀνομασία Προελεύσεως ; Τὸ καφεκόκκινο ὑδαρὲς ὑγρὸ ποὺ κάλυπτε ἐλαφρῶς τὸ ψαρονέφρι δὲν ἦταν οὔτε τὸ γνωστὸ ἀγγλικὸ gravy ,ἀλλὰ δὲν εἶχε οὔτε καὶ τὴν γεύση κάποιας γνωστῆς σάλτσας.Ἐντελῶς ἄγευστο ἔμοιαζε μὲ τὰ ὑγρὰ αὐτὰ ποὺ χρησιμοποιοῦν στὴν φωτογράφιση κάποιων πιάτων μὲ μαγειρεμένο φαγητὸ ποὺ ὃμως δὲν εἶναι μαγειρεμένο. Παρουσιάζεται ὃμως ὄμορφο στὴν φωτογραφία. Πέρασε ἀπὸ τὸ μυαλὸ μου καὶ κάποια σάλτσα ποὺ ἔφτιαχναν τὰ παλιὰ τὰ χρόνια κάποιοι καραβίσιοι μάγειρες γιὰ νὰ ξεγελοῦν τοὺς ἐπιβάτες στὰ περίφημα καραβίσια ἑστιατόρια.Μέσα στὶς σκέψεις αὐτὲς γιὰ τὸ ἔγχρωμο αὺτὸ ἔμβαμμα (τὴν σάλτσα δηλαδὴ) ἔρχεται καὶ ὁ καθ’ ὃλα εὐγενέστατος maître ὁ ὁποῖος ἀφοῦ ἔμαθε γιὰ τὸ γεγονὸς τοῦ «ἀνύπαρκτου» μαστέλλου Χίου,μᾶς διαβεβαίωσε ὃτι ὁ chef ἔβαλε τὸ περίφημο αὐτὸ τυρὶ, ἀλλὰ πιθανὸν κατὰ τὸ ψήσιμο τοῦ φιλέττου νὰ ἔλειωσε.Ὃλα πιθανὰ.Τὸ ψαρονέφρι εἶχε πράγματι μία ὁπὴ κατὰ μῆκος του, ἡ ὁποία ἔδινε τὴν ἐντύπωση τῶν καλῶν προθέσεων τοῦ chef , ἀλλὰ ἀπὸ τὸ μαστέλλο Χίου οὔτε ἴχνος.Ἡ εὐγένειὰ του καὶ ἡ δικὴ μου δὲν μοῦ ἐπέτρεψε νὰ ἀμφισβητίσω τὰ λεγόμενὰ του. Ἡ θέα τῆς πολυπαθοῦς φωτισμένης Ἀκροπόλεως κάλυπτε ὃλες τὶς ἀτέλειες τοῦ φαγητοῦ καὶ τοῦ χώρου. Κοίταξα τριγύρω μου καὶ σκέφτηκα αὐτοὺς τοὺς ἄμοιρους τοὺς ξένους.Τὶ τρῶνε πληρώνοντας πανάκριβα τὰ ἄγευστα αὐτὰ πιάτα τῆς διεθνοῦς ἤ ἑλληνικῆς κουζίνας, ἑνὸς πεντάστερου (*****) ξενοδοχείου ;Ἴσως φεύγοντας νὰ θυμοῦνται μόνον τὴν φωτισμένη Ἀκρόπολη.Εὐτυχῶς ποὺ οἱ πρόγονοὶ μας κάτι μᾶς ἄφησαν γιὰ νὰ τοὺς θυμούμαστε.

Μ’ αύτὲς τὶς σκέψεις ἔφθασε καὶ ἡ στιγμὴ τοῦ ἐπιδορπίου.Ζήτησα τὸν κατάλογο.Μεταξύ τῶν γνωστῶν διεθνῶν γλυκῶν ἐκτὸς ἀπὸ τὴν Crème brûlée ὑπῆρχε καὶ ἡ ἑλληνικώτατη panna cotta μὲ γεύση μαστίχας Χίου. Ζήτησα μία Crème brûlée καὶ μία panna cotta .Μιὰ πού δὲν γεύτηκα τὸ μαστέλλου Χίου, τουλάχιστον λίγη γεύση μαστίχας καλό θὰ ἔκανε.Ὁ maître πάντα εὐγενικὸς μᾶς εἶπε ὁτι τὰ ἐπιδόρπια ἦταν προσφορὰ τοῦ ἑστιατορίου.Τὸν εὐχαρίστησα θερμῶς γιὰ τὴν προσφορὰ καὶ τοῦ ὑποσχέθηκα ὃτι θὰ ἔκανα τὴν δοκιμὴ τοῦ μαστέλλου Χίου στὴν κουζίνα μου. Ἄν τὸ μαστέλλο Χίου δὲν ἐξαφανιζόταν ἀπὸ τὸ κέντρο τοῦ φιλέττου κατὰ τὴν διάρκεια τοῦ ψησίματος θὰ τοῦ ἔστελνα τὶς φωτογραφίες.

Ἔκανα πράγματι τὴν δοκιμὴ.Χωρὶς πολλὰ στολίδια στὸ πιάτο τὶς παρακάτω φωτογραφίες τὶς ἀφιερώνω στὸν chef πού προσπάθησε ἀλλὰ ἡ συνταγὴ τοῦ βγῆκε καραβίσια.Κρῖμα ὃμως γιατὶ οἱ παλάτες πληρώνουν τιμὲς πανάκριβες γιὰ τὰ πειράματα τοῦ chef.

Παραθέτω κατωτέρω τὰ «ἐλαφρῶς» ἀνορθόγραφα ἀπὸ τὴν ἐπίσημη ἱστοσελίδα τοῦ Ξενοδοχείου

σχετικὰ μὲ τὰ προσφερόμενα :

ΕΣΤΙΑΤΟΡΙΑ & ΜΠΑΡ

Το Divani Palace Acropolis διαθέτει πολλές γαστριμαργικές επιλογές για κάθε γούστο και περίσταση - από ένα χαλαρό ποτό στην πισίνα, μέχρι ένα πολυτελές συμπόσιο στο roof garden. Τα εστιατόριά μας σίγουρα θα σας ικανοποιήσουν, αφού συνδυάζουν το εντυπωσιακό περιβάλλον με την μοναδική εξυπηρέτηση.

Roof Top Bar-Restaurant “Σωκράτης”

Κατά τη διάρκεια του της καλοκαιρινής περιόδου, ζήστε την εμπειρία ενός εξαιρετικού γεύματος στο θαυμάσιο Roof Top Bar-Restaurant “Σωκράτης”, απολαύστε Ελληνικές και διεθνής γεύσεις, ποτά και κοκτέιλ με θέα στην Ακρόπολη που κόβει την ανάσα.

Σ' ἐσᾶς τὰ σχόλια!!!!!!