Κυριακή 23 Αυγούστου 2009

Συριανών Καφεποτείο -Ερμούπολη


Συριανῶν Καφεποτεῖο-Ἑρμούπολις Σύρου

Μία πολύ δελεαστικὴ παρουσίαση τυπωμένη σ’ ἓνα μικρὸ φυλλάδιο, ποὺ ὁ ἐπισκέπτης τῆς Σύρου βρίσκει σὲ πολλὰ σημεῖα τῆς Ἑρμουπόλεως, τράβηξε τὴν προσοχὴ μου εἰδικὰ στὸ σημεῖο ποὺ ἀναφερόταν στὴν προσφορὰ πρωϊνοῦ.
Γιὰ ὃσους πράγματι γνωρίζουν, στὴν Ἑλλάδα πάσχουμε ἀπὸ παρουσίαση πρωϊνοῦ. Καὶ δὲν μιλάω γιὰ " toasts " καὶ τετράγωνες προκάτ καψαλισμένες φέτες ψωμιοῦ μὲ βούτυρο καὶ προκάτ μεριδοῦλες δῆθεν μαρμελάδας. Μιλάω γιὰ πρωϊνὸ μὲ τοπικὰ προϊόντα ,φτιαγμένο καὶ παρουσιασμένο μὲ ἀγάπη.
Ἀκολουθώντας τὶς ὁδηγίες τοῦ φυλλαδίου, τὴν ἄλλη μέρα τὸ πρωὶ μαζὶ μὲ 4 ἀπὸ τὴν παρέα ἀνέβηκα στὸν Σάν Τζώρτζη τῶν καθολικῶν. Ἀφήνοντας τοὺς φίλους νὰ περιμένουν στὸ αὐτοκίνητο κατέβηκα περίπου 160 σκαλιὰ γιὰ νὰ κάνω μία ἐπίσκεψη στὸν χῶρο ἔχοντας μέσα μου μία μικρὴ ἀμφιβολία γιὰ τὸ ἄν θὰ ἦταν ἀνοιχτὰ στὶς 10.00 τὸ πρωὶ.Πράγματι τὸ βρῆκα τὸ «Συριανῶν Καφεποτεῖο»στὴν ὁδὸ Δομένικου Βεντούρη, 7 στὴν Ἄνω Σύρο, ἀλλὰ παρ’ὃλη τὴν καταπληκτικὴ θέα ,οὔτε σημεῖο ζωῆς.
Ὃλοι πεθαμένοι.Τὰ παράθυρα ἀμπαρωμένα.Δὲν πρόλαβα νὰ κάνω τὸ πρῶτο βῆμα τὴς ἐπιστροφῆς καὶ νὰ μία ἄλλη παρέα ἔφθασε ἀπὸ τὴν ἄλλη πλευρὰ, ἀνεβαίνοντας πάνω ἀπὸ 600 σκαλιὰ γιὰ πρωϊνὸ στὸ παραπάνω καφεποτεῖο. Ἔνοιωσαν καὶ αὐτοὶ τὴν ἴδια ἀπογοήτευση ὃταν εἶδαν τὰ πάντα κλειστὰ. Σὲ λίγο προστέθηκαν καὶ ἄλλοι στὴν παρέα. Οὔτε τὸν καφὲ τῆς παρηγοριᾶς δὲν μπορούσαμε νὰ πιοῦμε.Ἔνοιωσα ντροπὴ γιὰ τοὺς ξένους ἐπισκέπτες γιὰ λογαριασμὸ τοῦ ἰδιοκτήτη. Σκέτη ξεφτίλα. Λυπήθηκα γιατὶ οἱ περισσότεροι ἐπισκέπτες εἶχαν κάποια ἡλικία. Γύρισα πίσω κάνοντας στὴν ἀνηφόρα ἄλλα 160 σκαλιὰ ἀναφέροντας στοὺς φίλους, ποὺ μὲ περίμεναν στὸ αὐτοκίνητο , τὰ σχετικὰ μὲ τὴν ἀπογοητευτικὴ ἐμπειρία μου.
Ἀργὰ τὸ ἀπόγευμα ἐπιστρέψαμε γιὰ καφὲ στὸ «Συριανῶν Καφεποτεῖο», ἐλπίζοντας νὰ βροῦμε κάποιον γιὰ νὰ κάνουμε τὰ παράπονὰ μας. Εἴμαστε 4 ἄτομα, ἀπὸ τοὺς πρώτους σχεδὸν.Ἡ θέα ἀπὸ ψηλὰ φανταστικὴ.Ὃλη ἡ Σύρος στὰ πόδια μας.Ἀπέναντι ἔβλεπες τὴν Τῆνο.
Σὲ λίγο γέμισαν ὃλα τὰ τραπεζάκια.Παραγγείλαμε.Ἡ ἐξυπηρέτηση ἄψογη.
Δυστυχῶς, ἐξηγώντας στὴν ἰδιοκτήτρια τὰ πρωϊνὰ συμβάντα ,ἀντελήφθηκα ἀπὸ τὸ βλέμμα της, ὃτι δὲν καταλάβαινε τὶ τῆς ἔλεγα.
Φαίνεται ὃτι ἀπὸ μόνη της ἀποφάσισε νὰ «κόψει» τὸ πρωϊνὸ μιὰ ποὺ ὃπως φαίνεται τῆς εἶναι ἀρκετὰ αὐτὰ ποὺ βγάζει μὲ τὸ ἀπογευματινὸ καὶ τὸ βραδινὸ. Κατανοῶ ὃτι τὸ πρωινὸ ξύπνημα εἶναι λίγο σκληρὸ.Κι’ αὐτὴ ἐπέμενε ὃτι εἶναι ἐπαγγελματίας στὸ χῶρο τῆς ἑστιάσεως. Δὲν ἔχει καταλάβει ὃτι ὁ σωστὸς ἐπαγγελματίας πρέπει νὰ εἶναι ἐπαγγελματίας καὶ τὸ πρωὶ καὶ τὸ ἀπόγευμα. Παρηγορητικὸ στὴν ὅλη ὑπόθεση εἶναι ὃτι τοῦ χρόνου στὸ νέο διαφημηστικὸ φυλλάδιο δὲν θὰ ἀναφέρει πλέον τὸ πρωϊνὸ. Ἀπὸ τοῦ χρόνου ὃμως ,γιατὶ γιὰ ἐφέτος, ὃποιος τὴν «πάτησε»τὴν «πάτησε».
Ἐδῶ ποὺ τὰ λέμε ,φιλοσοφώντας, οὐδεὶς τέλειος στὸν κόσμο αὐτὸν. Κατὰ τὰ ὑπόλοιπα οἱ « ἐπαγγελματίες» τοῦ χώρου παραπονιοῦνται ὃτι κάθε χρόνο ἐλαττώνεται ὁ ἀριθμὸς τῶν ξένων ἐπισκεπτῶν.

Το Αρχονταρίκι της Μαρίτσας & η καπαροσαλάτα arme'

Τὸ Ἀρχονταρίκι τῆς Μαρίτσας & ἡ καπαροσαλάτα armée , ὃπως (Béton armé)


Ἐπιχειρηματίες Πειρατὲς ἤ Πειρατὲς Ἐπιχειρηματίες; (2)

Κάναμε 4 ὧρες , ἐν μέσω τρικυμίας, γιὰ νὰ φθάσουμε ἀπὸ τὸν Πειραιᾶ στὴν Ἑρμούπολη. Μιᾶς καὶ βρισκόμασταν κοντὰ στὴν πλατεία τοῦ δημαρχείου , κάποιος ἀπὸ τὴν παρέα πρότεινε γιὰ μεσημεριανὸ φαγητὸ τὸ Ἀρχονταρίκι τῆς Μαρίτσας. Δὲν γνωρίζω ἄν ὁ ἴδιος εἶχε ξαναφάει ἐκεῖ ἤ εἶχε ἐπισκεφθεῖ τὴν ἱστοσελίδα http://www.iconstravellers.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=495 τοῦ κ. Τάσου Δούση σχετικὰ μὲ τὴν κυρία Μαρίτσα καὶ τὸ Ἀρχονταρίκι της.!!!!
Οἱ κατηγορίες τῶν προσφερομένων εἰδῶν χωριζόταν σύμφωνα μὲ τὶς ἀνακοινώσεις τοῦ καταστήματος σὲ δύο :
1. σὲ Σαλάτες τοῦ μερακλῆ καὶ
2. σὲ Μπινελίκια.
Ἀκολουθοῦσε καὶ μακρόσυρτος κατάλογος μὲ ἀτελείωτα κατεβατὰ ἐδεσμάτων.
Ἀπὸ τὰ Μπινελίκια ὃλα νὰ τὰ περιμένεις, ἀλλὰ δὲν πίστευα ὃτι μία σαλάτα (ἀπὸ τὶς σαλάτες τοῦ μερακλῆ) θὰ μοῦ χαλοῦσε τὴν ὄρεξη. Ἡ παρέα στάθηκε στὴν καπαροσαλάτα καὶ μάλιστα δὲν παράγγειλε μία ἀλλὰ δύο ἀπὸ αὐτὲς. Μαραθόπιττες, ρεβυθάδα, σουντζουκάκια σμυρναίϊκα καὶ μία γαριδομακαρονάδα. Τὰ πρῶτα ποὺ ἔφθασαν ἦταν οἱ καπαροσαλάτες. Ἡ ματιὰ μου ἔπεσε ἀμέσως σὲ ἓνα ἀπὸ τὰ δύο πιάτα (πιατέλες) ποὺ ἦταν σπασμένο. Βασικὸ συστατικὸ τῆς καπαροσαλάτας ἐκτὸς ἀπὸ τὴν κάπαρη εἶναι οἱ βρασμένες πατάτες. Ἔβαλα στὸ πιάτο μου λίγη καπαρασολάτα καὶ μὲ τὴν πρώτη μπουκιὰ κατάλαβα ὃτι οἱ πατάτες ἦταν προβρασμένες τουλάχιστον πρὶν 3 ἡμέρες καὶ περέμεναν στὸν ψυγεῖο μέχρι νὰ ἔλθει ἡ στιγμὴ νὰ καταναλωθοῦν (ἀπὸ κάποια γουρούνια, γιατὶ ἔτσι πιστεύω μᾶς θεωροῦν, ἐμᾶς τοὺς πελάτες τους ἐκεῖ στὴν κα. Μαρίτσα) εἴτε ὡς καπαρο-πατατοσαλάτα εἴτε ὡς πατάτες γεμιστὲς μὲ τὰ συνηθισμένα 4 «φονικὰ τυριὰ» ἤ κάτι ἄλλο.
Τόσο ἓωλες(μπαγιάτικες) καὶ μολυβιασμένες ἦταν ποὺ δὲν ρουφοῦσαν οὔτε μία σταγόνα λάδι ἀλλὰ καὶ δὲν μποροῦσα νὰ ρουφήξουν πλέον οὔτε καὶ ἓνα γραμμάριο ἁλάτι ἀπὸ τὴν θεοάλμυρη κάπαρη.Οἱ ἀθεόφοβοι μὲ τόσο ἁλάτι κετέστρεψαν τὸ θεϊκὸ αὐτὸ βότανο.
Ὃταν παραπονέθηκα στὴν κυρία ποὺ μᾶς ἔφερε τὰ δύο αὐτὰ πιάτα, μοῦ εἶπε ὃτι οἱ πατάτες ἦταν πρωϊνὲς. Ὃταν ὃμως πῆγα νὰ δῶ τὸν μάγειρα, ἔμαθα, παρ’ὃλο τὸ θράσος του καὶ τὴν ἀπαράδεκτη συμπεριφορὰ του,( ὃτι δῆθεν τὸν προσέβαλα κάνοντας παράπονα γιὰ τὶς μπαγιάτικες πατάτες του), ὃτι ἐπειδὴ δὲν προλαβαίνουν, λόγω φόρτου ἐργασίας, βράζουν τὶς πατάτες καὶ τίς κρατοῦν στὸ ψυγεῖο. Γιὰ τὴν σπασμένη πιατέλα ἔκαναν μόκο. Ὁ ἓνας κοιτοῦσε τὸν ἄλλον παίζοντας θέατρο. Μοῦ θύμισε μία ἀπὸ τὶς σκηνὲς ποὺ παρουσιάζει στὴν τηλεόραση ὁ Ἔκτωρ Μποτρίνι μ’αὐτοὺς τοὺς ἀπαράδεκτους μάγειρες «δηλητηριαστὲς».
Οἱ μαραθόπιττες θὰ μποροῦσαν καὶ νὰ φαγωθοῦν. Τὰ σουτζουκάκια ἔμειναν στὸ πιάτο. Ἡ φερόμενη ὡς γαριδομακαρονάδα φτιαγμένη σὲ στίλ nouvelle cuisine μὲ πάστα bavette καὶ παραβρασμένα λαχανικὰ (χρώματος πρασινοκίτρινου) εἶχε καὶ 6 προβρασμένες γαριδοῦλες στὶς ἄκρες τοῦ πιάτου γιὰ ντεκόρ.Ἦταν τόσο ἄνοστη που ἔμεινε στὸ πιάτο της , ὃπως καὶ τὰ σουτζουκάκια.
Ζητήσαμε τὸ λογαριασμὸ.Μᾶς τὸν ἔφερε ἡ ἴδια κυρὶα ποὺ μᾶς ἔφερε τὶς καπαροσαλάτες, διευκρινίζοντας ὃτι δὲν μᾶς τὶς χρέωσε καὶ ὃτι μᾶς προσέφεραν τὶς 2 μπύρες καὶ τὰ δὺο μπουκάλια ἐμφιαλωμένο νερὸ ποὺ καταναλώσαμε. Μᾶς ζήτησε συγγνώμη καὶ δικαιολογήθηκε ὃτι δὲν γνώριζε τὶ γινόταν στὴν κουζίνα ἀλλὰ καὶ δὲν μποροῦσε νὰ μιλήσει!!!.Μᾶς κέρασαν καὶ δύο πιάτα δροσερὸ καρπούζι, ἀρκετὰ καλὸ στὴν γεύση.
Ξέχασα νὰ σᾶς πῶ ὃτι ὁ νεαρὸς ποὺ ἦλθε νὰ μαζέψει τὰ πιάτα ἔκπληκτος διαπίστωσε ὃτι τὰ σουτζουκάκια καὶ ἡ γαριδομακαρονάδα ἦταν ἀκόμη στὰ πιάτα. Στὰ μάτια του ὃμως διέκρινα μία ἱκανοποίηση, σὰν νὰ ἔλεγε: «εὐτυχῶς κάποιοι πελάτες τὴν γλύτωσαν καὶ σήμερα ἀπὸ τὶς μπαλωθιὲς ποὺ ἦταν νὰ τοὺς ρίξουμε στὸ στομάχι». * (Μερικὲς ἀπὸ τὶς μπαλωθιὲς ποὺ πρόκειτε νὰ φᾶτε στὸ στομάχι σας ,θὰ δεῖτε καὶ στὶς παρακάτω φωτογραφίες :
http://www.arhondarikirestaurant.gr/index.php?option=page&id=2 )

Υστέρνια, Το Θαλασσάκι & ο Ναυτίλος

Υστέρνια ,“Τὸ Θαλασσάκι” & “Ὁ Ναυτίλος ”

Ἐπιχειρηματίες Πειρατὲς ἤ Πειρατὲς Ἐπιχειρηματίες; (1)








("Τὸ Θαλασσάκι" & "Ὁ Ναυτίλος" -φωτογραφία www.isternia.net)



Βγαίνοντας ἀπὸ τὸ πλοῖο ποὺ φθάνει στὸ λιμάνι τῆς Τήνου καὶ ἀκολουθώντας τὸν δρόμο ποὺ ὁδηγεῖ πρός τόν Πύργο, συναντᾶς πρώτα τὰ Κιόνια μὲ τὸν ἀρχαιολογικὸ χῶρο τοῦ κατεστραμένου Ναοῦ ἀφιερωμένου στὸν Ποσειδώνα στὰ δεξιὰ καὶ ἀριστερὰ τὴν ὡραῖα ἀμμουδερὴ παραλία. Συνεχίζοντας , ἀριστερὰ, συναντᾶς μικροὺς ὄμορφους κολπίσκους καὶ ἀνεβαίνοντας τὸ βουνὸ φθάνεις στὸ χωριὸ Ὑστέρνια, δεξιὰ τοῦ δρόμου, καὶ κάτω ἀριστερὰ διακρίνεις τὸν πανέμορφο ὃρμο τῶν Ὑστερνίων. Θαυμάζοντας αὐτὴ τὴν ὀμορφιὰ καὶ μιὰ καὶ ἡ ὣρα ἦταν σχεδὸν 2.00 τὸ μεσημέρι ἀποφασίσαμε νὰ ἀκολουθήσουμε τὴν κατηφόρα ποὺ ὁδηγεῖ στὸ ὲπίνειο τὼν Ὑστερνίων , στὴν ἀμμουδιὰ μὲ τὶς ταβέρνες. Πρώτη ἀριστερὰ “Τὸ Θαλασσάκι” , στὸ κέντρο τὸ Καφὲ-Μπάρ “Μαγαζὶ” καὶ δεξιὰ ἡ ταβέρνα " Ὁ Ναυτίλος". Κατευθυνθήκαμε πρός “Τὸ Θαλασσάκι”.Ὁ ἄνθρωπος ποὺ μᾶς εἶδε ὃτι ἐνδιαφερόμαστε γιὰ ἓνα τραπέζι γιὰ 3 ἄτομα μᾶς εἶπε στεγνὰ-κοφτὰ: «ἔχετε κάνει κράτηση; Ἄν δὲν ἔχετε κάνει κράτηση δὲν ἔχει τραπέζι». Εἴδαμε 3-4 τραπέζια ἐλεύθερα ἀλλὰ δυστυχῶς γιὰ ἐμᾶς δὲν εἴχαμε κάνει κράτηση φεύγοντας ἀπὸ τὴν Ἀθήνα. Τοῦ ἐξηγήσαμε ὃτι μόλις βγήκαμε ἀπὸ τὸ πλοῖο καὶ δὲν κάναμε κράτηση γιατὶ δὲν εἴχαμε τὸν ἀριθμὸ τοῦ τηλεφώνου τους. Τίποτα. Ἀνένδοτος. Μὲ τὸ βλοσυρὸ του βλέμμα σχεδὸν μᾶς ἔδιωξε.

Δοκιμάσαμε τὴν τύχη μας στὸ ἀπέναντι ταβερνάκι “ Ὁ Ναυτίλος” ὃπου, ἀπὸ ὃτι μᾶς εἶπε ἡ ἰδιοκτήτρια δὲν χρειάζεται κράτηση καὶ ὃποιος ἔρχεται κάθεται στὸ ἐλεύθερο τραπέζι καὶ τρώει. Μᾶς πρότεινε ὄχι ἓνα ἀλλὰ δύο τραπεζάκια(τὶ τυχεροὶ !!!) ἀλλὰ δυστυχῶς ὄχι κάτω ἀπὸ κάποια ὁμπρέλλα ἀλλὰ κάτω ἀπὸ τὸν καυτὸ ἣλιο τῶν 40 C . Στὴν ἐπιφάνεια τῶν τραπεζιῶν θὰ μποροῦσες νὰ ψήσεις αὐγὰ. Τὴν εὐχαριστήσαμε γιὰ τὴν προθυμία της νὰ μᾶς ἐξυπηρετήσει καὶ ἐπειδὴ εἴδαμε στὴν σκιὰ τοῦ καταστήματος ἓνα τραπέζι γιὰ 8-10 ἔτομα , ρωτήσαμε ἄν θὰ μπορούσαμε νὰ καθήσουμε στὴν μία ἄκρη του γιὰ 30-40 λεπτὰ , ὃσο θὰ διαρκοῦσε τὸ γεῦμα μας. «Δυστυχῶς αὐτὸ εἶναι κρατημένο», μᾶς εἶπε. «Μὰ πρὶν ἀπὸ λίγο μᾶς εἴπατε ὃτι δὲν δέχεστε κρατήσεις, αὺτὸ εἶναι κρατημένο;» «Ναὶ ἀκριβῶς». Ἀκούγονται παράλογα ὃλα αὐτὰ γιὰ κάθε νοήμονα ἄνθρωπο ἀλλὰ εἶναι ἀκριβῶς ἔτσι ὃπως τὰ γράφω.Σκεφθῆτε, ὃλα αὐτὰ συμβαίνουν σ’ ἐμένα τὸν Ἓλληνα ἐπισκέπτη. Ὁ Γάλλος ὁ φουκαρὰς(καὶ εἶδα ἀρκετὰ αὐτοκίνητα Γάλλων ἐπισκεπτῶν στὸ νησὶ φέτος)τὶ θὰ σκεφτόταν γιὰ ὃλα αὐτὰ; Πιθανὸν νὰ προσπαθοῦσε νὰ δεῖ ἄν αὐτὲς οἱ δύο ταβέρνες εἶχαν 1 ἤ 2 ἀστέρια στὸν ὁδηγὸ ἑστιατορίων Μισλὲν καὶ εἶχε κάνει λάθος ποὺ δὲν ἔκανε κράτηση γιὰ φαγητὸ στὶς παραπάνω ταβέρνες λίγο πρίν ἀναχωρήσει ἀπὸ τὴν Γαλλία!!!!!.
Μιὰ ποὺ εἴχαμε κάνει ὃλη αὐτὴ τὴν κατηφόρα καὶ ἐπειδὴ δὲν εἴχαμε κάνει καμία “κράτηση” γιὰ φαγητὸ στὸν Πύργο, ὁπου καὶ ὁ τελικὸς προορισμός μας, ἀλλὰ οὔτε καὶ στὸν κοντινὸ Πάνορμο,

καθίσαμε τελικὰ γιὰ νὰ «ξαποστάσουμε» στὸ κεντρικὸ Καφὲ-Μπάρ τὸ “ΜΑΓΑΖΙ” ὃπου οἱ ἰδιοκτῆτες μὲ τὸ χαμόγελο στὰ χείλη (καὶ χωρὶς κράτηση) μᾶς φιλοξένησαν μὲ δύο συμπαθητικὲς πιττοῦλες , μία ποικιλία μὲ 2 καραφάκια ρακὶ & 2 καφέδες στὸ τέλος. Ὃση ὣρα καθόμασταν ἐδῶ μάθαμε ἀπὸ τοὺς διπλανούς πελάτες καὶ κάποιες ἀλήθειες γιὰ τὸν ἰδιοκτήτη τῆς ταβέρνας “Τὸ Θαλασσάκι”. Δηλαδὴ ὃτι ἀπὸ τότε ποὺ(ὲπὶ πληρωμῆ) ἔγραψε γιὰ τὴν ταβέρνα αὐτὴ δυὸ καλὰ λόγια ἓνα Ἀθηναϊκὸ περιοδικὸ ποὺ διαφημίζει(πάντα ἐπὶ πληρωμῆ), αὐξήθηκαν οἱ μετοχὲς του καὶ κρατάει τὰ τραπέζια του γιὰ μερικοὺς (TV- περσόνες ), ἔτσι μερικοὶ λιγότερο γνωστοὶ «τρῶνε πόρτα» μὲ τὸ γνωστὸ βλοσυρὸ ὓφος. Κατὰ σύμπτωση διακρίναμε τὴν κα. Τσόκλη μὲ τὴν παρέα της νὰ τρώει ἐκεῖ.!!!.
Ὃσο γιὰ τὸ μεγάλο τραπέζι, στὴν ταβέρνα ” Ὁ Ναυτίλος”, ἡ ἰδιοκτήτρια ποὺ δὲν κάνει «κρατήσεις», τὸ κράτησε μέχρι τὶς 4.00 τὸ ἀπόγευμα γιὰ κάποιους γνωστοὺς της ἀπὸ τὸ χωριὸ, τὴν ἄνω Ὑστέρνια, οἱ ὁποῖοι ἔρχοναται τακτικὰ γιὰ φαγητὸ. Ἐμεῖς εἴμασταν ἐκεῖ γιὰ φαγητὸ στὶς 2.15 τὸ ἴδιο ἀπόγευμα.
Ἄν αὐτοὶ θεωροῦνται ἐπαγγελματίες τοῦ χώρου τῆς ἑστιάσεως, τότε ὁ Πρόεδρος τῆς Ἑνώσεως τῶν Ἑστιατόρων Ἑλλάδος καὶ ὁ Πρόεδρος τοῦ Ἐπαγγελματοβιοτεχνικοῦ Ἐπιμελητηρίου Τήνου θὰ πρέπει νὰ τοὺς βραβεύσουν γιὰ τὸν ἐπαγγελματισμὸ τους καὶ τὴν μεγάλη αὐτῶν προσφορὰ στὸν Τουρισμὸ ποὺ διαφημίζουν μὲ τὴν πιὸ ἀντιεπαγγελματικὴ τους προσφορὰ.
Γράφοντας αὐτὰ μοῦ ἦλθε στὸ μυαλὸ ἡ σοφὴ ρήση ἑνὸς ἡλικιωμένου Πηλιορείτη: «Εἶδαν σκατὸ στὸν κῶλο τους καὶ νόμισαν ὃτι ἦταν βούτυρο». Δηλαδὴ , τὰ ‘κονόμησαν καὶ δὲν γ.....
ὃλοι τους.
Ἐπειδὴ κάποιοι φίλοι ποὺ ἄκουσαν τὸ περιστατικὸ μὲ ρώτησαν τὶ θὰ ἔπρεπε νὰ κάνει ἓνας σωστὸς ἐπαγγελματίας τοῦ χώρου τοὺς ἀπαντῶ μὲ ἁπλᾶ λόγια.
Ὁ σωστὸς ἐπαγγελματίας , πρῶτον βλέποντας ὃτι πρόκειται περὶ ἐπισκεπτῶν καὶ μὲ τὲτοια ζέστη θὰ προσέφερε τουλάχιστον ἓνα ποτήρι κρύο νερὸ στοὺς ἐπισκέπτες ποὺ ἔκαναν τόσα χιλιόμετρα γιὰ νὰ ἐπισκεφθοῦν τὸν τόπο του. Ἔπειτα ,μὲ τὸν καλύτερο τρόπο θὰ ἐξηγοῦσε στὸν ἐπισκέπτη ὃτι δυστυχῶς δὲν ἔχει κάποιο τραπέζι διαθέσιμο ἐκείνη τὴν στιγμὴ καὶ πιθανὸν μετὰ ἀπὸ μισὴ ἤ μία ὣρα θὰ μποροῦσε νὰ τὸν ἐξυπηρετήσει. Αὐτὸ λέγεται ἐπαγγελματισμὸς καὶ φιλοξενία.