Νόμιζα ὃτι μόνον ἐγὼ εἶχα παρατηρήσει ὃτι ἡ γευστικὴ ποιότητα σε σχέση μὲ τὴν τιμὴ ,τῶν προσφερομένων στὸ μενοῦ τοῦ ἑστιατορίου «Ὁρίζοντες» στὸν Λυκαβηττὸ ,εἶναι σὰν νὰ συγκρίνεις τὴν νύχτα μὲ τὴν ἡμέρα, ἀλλὰ ἔπεσα ἔξω.
Νὰ ποὺ κι’ ὁ κύριος «Ἐπίκουρος» στὸ περιοδικὸ «Ε» τεύχος 973/6.12.09 περιγράφει τὴν ἐμπειρία του ὡς ἐξῆς: ... « Πρέπει να πω ευθέως ότι το φαγητό του ωσεί παρόντα Γκελντή ήταν απογοητευτικό –όχι τόσο για τις παράτολμες συνταγές (αυτες ήταν αναμενόμενες) όσο για την πλημμελή εκτέλεση και τα υλικά, ιδιαίτερα τα ψαρικά τα οποία θα περίμενε κανείς ότι για τον Όμιλο Καστελλόριζο θα ήταν τα πιο ψαγμενα και πιο εκλεκτά.Φευ, όμως, δεν ήταν. Ας πάρω τά πράγματα από την αρχή.
Τα ραβιόλι με συκώτι πάπιας σε ζωμό προσέκο και μαύρης τρούφας(25 Ευρώ): η ζύμη ήταν βαριά, η γέμιση περισσότερο πολτώδης και επίσης βαριά, ενώ εξέλειπε τελείως το άρωμα τρούφας. Τα αρνήσια γλυκάδια με πορτσίνι σε σάλτσα ρετσίνας(19 Ευρώ): ήταν λαστιχωτά καί σκληρά ,επίσης βαριά και με έντονη ξιδάτη επίγευση, που κυριαρχούσε.Ο μουσακάς τσιπούρας με μπεσαμέλ από ψαρόσουπα (24 Ευρώ): ακαθόριστη γεύση ως σύνολο, αλλά και ως επί μέρους υλικά -ιδίως το ψάρι, το οποίο είχε παραψηθεί και η γεύση είχε χαθεί... Ευχαριστηθήκαμε, όμως, την εξαιρετική γκασπάτσο στην αρχή (0 Ευρώ) και τα ωραιότατα κουλούρια (4 Ευρώ) το άτομο...»
Εἶναι λυπηρὸ οἱ ἰδιοκτῆτες ἑστιατορίων ποὺ ξοδεύουν ἑκατομμύρια γιὰ «ντεκόρ»καὶ ἄχρηστες «φράτζες» νὰ θέλουν νὰ σοῦ πάρουν τὰ χρήματα μέσα ἀπὸ τό πορτοφόλι χωρὶς νὰ θέλουν νὰ σοῦ προσφέρουν κάτι, ἔστω καὶ κάτι λίγο. Λίγη ποιότητα καὶ λίγη γεύση ἄς ποῦμε.Τὰ ἴδια βεβαίως συμβαίνουν σχεδὸν σὲ ὃλα τὰ ἑστιατόρια τὰ ἔχοντα τὸν τίτλο τῆς «πολυτελείας» ποὺ ὁ Θεὸς νὰ τὴν κάνει τέτοια.
Κάποιοι ἄλλοι ἰδιοκτῆτες ἑστιατορίων «πολυτελείας» νόμισαν ότι τό νά τοποθετήσουν βαμβακερό τραπεζομάντηλο καί βαμβακερή πετσέττα στὸ τραπέζι ἀναγάγει τό ἑστιατόριο στήν κατηγορία τού λούσου(πολυτελείας) τί γελοῖο ὃταν τό αὐτονόητο μεταφράζεται σὲ πολυτέλεια!!! Καὶ δὲν φτάνει αὐτὸ.Ἐπειδὴ ἠ νομοθεσία δὲν ἐπιτρέπει τὴν χρέωση τοῦ «κουβέρ» ἔχουν ἐφεύρει ὀνομασίες ὃπως «κουλούρια» ἤ «ἀρτίδια» καὶ γενικῶς «...ίδια» πολύχρωμα ἤ ὄχι, τὰ ὁποία χρεώνουν, ἀντὶ τοῦ «κουβέρ», ἔναντι 4.00 ἤ 4.50 Ευρὼ κατὰ ἄτομο.(Για τὰ περίφημα «ἀρτίδια» ἀπάτη τοῦ ἑστιατορίου «Pandeli» ἔχω ξαναγράψει στὸ:
http://vraveiontiskouradas.blogspot.com/2009/02/pandeli.html )
Οἱ περισσότεροι σέφ τῶν παραπάνω ἑστιατορίων εἶναι ἄριστοι ἀντιγραφεῖς νέων «πιάτων» μὲ κακκὴ γεύση ,ἀλλὰ καὶ κάκκιστοι στὸ να δημιουργοῦν «νέες γεύσεις». Οὔτε ὁ πρωτοετὴς σπουδαστὴς τῆς σχολῆς μαγειρικῆς δὲν θὰ τολμοῦσε νὰ καταστρέψει τὴν λεπτὴ καὶ θεσπέσια γεύση τῶν βασιλομανιταριῶν( porcini ἤ boletus edulis κατὰ τοὺς ἰταλιανιστὲς) χρησιμοποιώντας ρετσίνα γιὰ τὸ σβήσιμο ἤ γιὰ τὸ ἔμβαμμα. Κι’ ἄς μὴν μιλήσουμε γιὰ τὸ ὓδνον (ἑλληνιστὶ) που ἐνῶ οἱ πρόγονοὶ μας τὸ γνώριζαν πολὺ καλὰ καὶ τὸ κατανάλωναν στὰ διάφορα γεύματὰ τους , ἐμεῖς οἱ νεώτεροι τὸ ἀνακαλύψαμε εἰσαγώμενο ἀπὸ τὴν Ἰταλία & τὴν Γαλλία. Ναὶ ἡ γνωστὴ μας τροῦφα, μαύρη ἤ λευκὴ θέλει μεγάλη τέχνη καὶ ἐκλεπτισμένους οὐρανίσκους, πράγμα λίγο δύσκολο. Εἴπαμε νὰ χρησιμοποιοῦμε ντόπια ὑλικὰ ἀλλὰ ἐδῶ μπαίνουμε σὲ κάποιο ἄλλο κεφάλαιο ποὺ ὀνομάζεται Κουλτούρα ( ἤ καλλιέργεια & παιδεία ἑλληνιστὶ) καὶ δὲν ἐννοῶ «ἀγροκαλλιέργεια» ἀλλὰ καλλιέργεια & παιδεία γεύσεων διὰ μέσου τῶν αἰώνων. Μεγάλο σχολεῖο ἡ πεῖρα τῆς ζωῆς . Ἐδῶ στὴν Ἑλλάδα, ἀπὸ τὸτε ποὺ κάποιοι μάγειρες ἀνακάλυψαν τα βασιλομανίταρα (ὄχι ὃτι δὲν ὑπήρχαν καὶ παλιότερα στὴν Ἑλλάδα) τὰ «γ...σαν τὴν μάνα».
Ἔτσι λοιπὸν ὁ κ. Σταύρου ἰδιοκτήτης τῶν ἑστιατορίων Καστελλόριζο ἐπειδὴ χρησιμοποιεῖ βαμβακερὸ τραπεζομάντηλο στὸ κατάστημὰ του πίστεψε ὃτι τὸ μετέτρεψε σὲ ἑστιατόριὸ.!!!!
Μὲ τὶς τιμὲς ποὺ ἔχει τὸ λιγότερο ποὺ θὰ μποροῦσε νὰ παρουσιάσει στοὺς πελάτες του εἶναι (ἐκτὸς τοῦ τραπεζομάντηλου) μαχαιροπήρουνα Broggi καὶ κρυστάλλινα ποτήρια Spiegelau.!!!!
Μία ἐπίσκεψη στὴν ἀκόλουθη ἱστοσελίδα : http://www.altissimoceto.it/2009/11/30/ristorante-alice-milano-chef-viviana-varese/
μπορεῖ νὰ δεῖ κάτι ποὺ οὔτε στὸ ὄνειρὸ του δὲν ἔχει δεῖ καὶ μιλάμε γιὰ ἑνα μέτριο ἑστιατόριο(ristorante-alice-milano) γιὰ τὰ ἰταλικὰ δεδομένα.
Ἐκεῖ μπορεῖ νὰ δεῖ τὶ ἐννοῶ συγκρίνοντας τὴν νύχτα μὲ τὴν ἡμέρα.
Ἀφιερώνω μερικὲς φωτογραφίες ἀπὸ φρέσκα ψάρια στὸ Μιλάνο
