Τὸ “Πέτρινο” Καλαμάκι τῆς κυρὰ - Σούλας!!! & Τὸ Πέτρινο(...ἀπὸ τὸ ἀρχεῖο μου)Πρὶν ἀπὸ λίγες ἡμέρες βρέθηκα στὴν γωνία Ἀκαδημίας & Θεμιστοκλέους στὸ κέντρο τῶν Ἀθηνῶν. Ἀπέναντὶ μου εἶδα τὸ νεοκλασικὸ κτίριο ὃπου στεγάζεται τὸ μεζεδοταβερνοεστιατόριο «Πέτρινο».
Ἀπὸ τὴν πλευρᾶ τῆς ὁδοῦ Ἀκαδημίας εἶδα μετὰ ἐκπλήξεως καὶ μία νέα ἔνδειξη ἐπὶ τοῦ ἰδίου κτηρίου ποὺ στεγάζεται τὸ «Πέτρινο». Γραμμένη μὲ θαλασσιὰ γράμματα ἔγραφε: «Τὸ Καλαμάκι τῆς Κυρὰ-Σούλας».
’Απὸ τὴν μία λοιπὸν τὸ «Πέτρινο» καὶ ἀπὸ τὴν ἄλλη τὸ «”Πέτρινο” Σουβλάκι τῆς Κυ
ρὰ-Σούλας».
ρὰ-Σούλας». Kάνοντας αὐτὲς τὶς σκέψεις θυμήθηκα ἓνα παλιὸ ἄρθρο τοῦ Χρήστου Ἀποστολίδη σχετικὸ μὲ τὸ «Πέτρινο». Ἐπιστρέφοντας στὴν ἓδρα μου καὶ ψάχνοντας στὸ ἀρχεῖο μου βρῆκα στὸ τεῦχος Νο.18 τοῦ 1991 τοῦ περιοδικοῦ ΓΕΥΣΗ τὸ σχετικὸ ἄρθρο ποὺ παραθέτω κατωτέρω δίχως καμμία ἀλλαγὴ.
… «Ονομάζεται ΠΕΤΡΙΝΟ και σίγουρα αν τελικά θελήσετε να το επισκευθείτε, πρέπει να κάνετε την καρδιά σας…πέτρα! Διότι το ούζο και οι ανάλογοι μεζέδες θα σας σερβιριστούν από γκαρσόνια με κοκκινα γελέκα, ενώ τα πόδια σας θα βουλιάζουν σε παχιά κατακόκκινα χαλιά!
Ο τιμοκατάλογος είναι ευρέος φάσματος - από γαύρο μέχρι αστακό «τερμιντό» καί όχι τερμιντόρ καί χέλια, αυγοτάραχο καί στρείδια μέχρι ορτύκια, αμελέτητα καί ροκφόρ σαγανάκι – καί αν η ποιότητα των ειδών του ήταν τόσο ευσυνείδητη όσο οι τιμές του, θα ήμουν πρόθυμος να παραβλέψω τό «κίτς»του περιβάλλοντος.
Εδώ πρόκειται γιά κοφτήριο όπως λέι ο λαός, όπου δύσκολα βρίσκεις τραπέζι. Τα πρόθυμα , είναι η αλήθεια, γκαρσόνια κάνουν ό,τι μπορούν να σας εξυπηρετήσουν, αλλά σίγουρα δέν μπορούν να καλύψουν τήν έλλειψη επαρκούς εξαερισμού.
Καί ας έρθουμε στο περιεχόμενο των πιάτων που κατά τον Στεργίδη, κυρίως, ενδιαφέρει. Κάτι πριν ξεκινήσω: τα πιάτα μην περιμένετε να σας έρθουν με λογική σειρά – κρύα, ζεστά, κρεατικά, ψαρικά – διότι το κατάστημα υποθέτει και ισως βάσιμα ότι εσείς και η παρέα σας θα πέσετε με τα μούτρα άναρχα να «σαβουρώσετε». Έχουμε, λοιπόν, και λέμε! Χταπόδι στα κάρβουνα ή ψητό τελοσπάντων, που έχασε κάθε ουσία σε προηγηθέν βράσιμο. Φάβα χωρίς κρεμμύδι και ρίγανη έστω σαν και σαν δυνατότητα στο πλάι. Καλαμαράκια γεμιστά σκληρούτσικα, γαρνιρισμένα με πατάτες… τηγανιτές. Σπλήνα γεμιστή σκληρούτσικη, καταδυναστευμένη από το σκόρδο. Η σεφταλιά δεν ξεχώριζε από τό συνηθισμένο μπιφτέκι, ενώ δυσδιάκριτη ήταν και η παρουσία μπόλιας που όταν υπάρχει πλουτίζει την υφή και τη γεύση αυτού του χαρακτηριστικού πιάτου της Κύπρου. Και τέλος ας έρθουμε στο «κλού» της περιπτώσεως. Στον αστακό «τερμιντό(ρ)».
Ελληνική συμβολή στο κλασικό αυτό πιάτο της μεγάλης Γαλλικής κουζίνας, ψιλοκομμένη γαρίδα –στον … αστακό –και μπέικον με πράσινη πιπεριά σε κρέμα μπεσαμέλ, λασποειδούς μορφής και υφής. Αν είναι δυνατόν καλοί μου άνθρωποι, να μεγαλουργεί τόσο πολύ η υπεραπλούστευση των πάντων σ’ αυτόν τον τόπο»...
Αὐτὰ ἔγραφε ὁ κριτικὸς γεύσεως τὸ 1991. Μέχρι σήμερα μὴ νομίζεται ὃτι ἔχουν ἀλλάξει πολλὰ.Τὸ «Πέτρινο» παραμένει ἐκεῖ καὶ ὃλα αὐτὰ τὰ χρόνια και μὲ τὴν «βοήθεια» τῶν “ἄναρχων” πελατῶν του ποὺ “ σαβουρώνουν “ τὰ πάντα «μεγάλωσε». Ἔτσι ἄλλα 2 «Πέτρινα» στὰ Βόρεια καὶ Νότια προάστεια σὺν τὸ νεότευκτο «Πέτρινο Σουβλάκι τῆς Κυρά-Σούλας» ἦλθαν νὰ προστεθοῦν τὰ τελευταῖα χρόνια μιᾶς καὶ οἱ συνήθειες τῶν συμπατριωτῶν μας δυστυχῶς οὐδόλως ἔχουν ἀλλάξει πρὸς τὸ καλύτερο.
… «Ονομάζεται ΠΕΤΡΙΝΟ και σίγουρα αν τελικά θελήσετε να το επισκευθείτε, πρέπει να κάνετε την καρδιά σας…πέτρα! Διότι το ούζο και οι ανάλογοι μεζέδες θα σας σερβιριστούν από γκαρσόνια με κοκκινα γελέκα, ενώ τα πόδια σας θα βουλιάζουν σε παχιά κατακόκκινα χαλιά!
Ο τιμοκατάλογος είναι ευρέος φάσματος - από γαύρο μέχρι αστακό «τερμιντό» καί όχι τερμιντόρ καί χέλια, αυγοτάραχο καί στρείδια μέχρι ορτύκια, αμελέτητα καί ροκφόρ σαγανάκι – καί αν η ποιότητα των ειδών του ήταν τόσο ευσυνείδητη όσο οι τιμές του, θα ήμουν πρόθυμος να παραβλέψω τό «κίτς»του περιβάλλοντος.
Εδώ πρόκειται γιά κοφτήριο όπως λέι ο λαός, όπου δύσκολα βρίσκεις τραπέζι. Τα πρόθυμα , είναι η αλήθεια, γκαρσόνια κάνουν ό,τι μπορούν να σας εξυπηρετήσουν, αλλά σίγουρα δέν μπορούν να καλύψουν τήν έλλειψη επαρκούς εξαερισμού.
Καί ας έρθουμε στο περιεχόμενο των πιάτων που κατά τον Στεργίδη, κυρίως, ενδιαφέρει. Κάτι πριν ξεκινήσω: τα πιάτα μην περιμένετε να σας έρθουν με λογική σειρά – κρύα, ζεστά, κρεατικά, ψαρικά – διότι το κατάστημα υποθέτει και ισως βάσιμα ότι εσείς και η παρέα σας θα πέσετε με τα μούτρα άναρχα να «σαβουρώσετε». Έχουμε, λοιπόν, και λέμε! Χταπόδι στα κάρβουνα ή ψητό τελοσπάντων, που έχασε κάθε ουσία σε προηγηθέν βράσιμο. Φάβα χωρίς κρεμμύδι και ρίγανη έστω σαν και σαν δυνατότητα στο πλάι. Καλαμαράκια γεμιστά σκληρούτσικα, γαρνιρισμένα με πατάτες… τηγανιτές. Σπλήνα γεμιστή σκληρούτσικη, καταδυναστευμένη από το σκόρδο. Η σεφταλιά δεν ξεχώριζε από τό συνηθισμένο μπιφτέκι, ενώ δυσδιάκριτη ήταν και η παρουσία μπόλιας που όταν υπάρχει πλουτίζει την υφή και τη γεύση αυτού του χαρακτηριστικού πιάτου της Κύπρου. Και τέλος ας έρθουμε στο «κλού» της περιπτώσεως. Στον αστακό «τερμιντό(ρ)».
Ελληνική συμβολή στο κλασικό αυτό πιάτο της μεγάλης Γαλλικής κουζίνας, ψιλοκομμένη γαρίδα –στον … αστακό –και μπέικον με πράσινη πιπεριά σε κρέμα μπεσαμέλ, λασποειδούς μορφής και υφής. Αν είναι δυνατόν καλοί μου άνθρωποι, να μεγαλουργεί τόσο πολύ η υπεραπλούστευση των πάντων σ’ αυτόν τον τόπο»...
Αὐτὰ ἔγραφε ὁ κριτικὸς γεύσεως τὸ 1991. Μέχρι σήμερα μὴ νομίζεται ὃτι ἔχουν ἀλλάξει πολλὰ.Τὸ «Πέτρινο» παραμένει ἐκεῖ καὶ ὃλα αὐτὰ τὰ χρόνια και μὲ τὴν «βοήθεια» τῶν “ἄναρχων” πελατῶν του ποὺ “ σαβουρώνουν “ τὰ πάντα «μεγάλωσε». Ἔτσι ἄλλα 2 «Πέτρινα» στὰ Βόρεια καὶ Νότια προάστεια σὺν τὸ νεότευκτο «Πέτρινο Σουβλάκι τῆς Κυρά-Σούλας» ἦλθαν νὰ προστεθοῦν τὰ τελευταῖα χρόνια μιᾶς καὶ οἱ συνήθειες τῶν συμπατριωτῶν μας δυστυχῶς οὐδόλως ἔχουν ἀλλάξει πρὸς τὸ καλύτερο.
