Το μαγείρεμα σε «κενό αέρος», οι αμαθείς μάγειροι και ο πελάτης-πειραματόζωο πληρώνει με την υγεία του…

Τό μαγείρεμα σέ «κενό ἀέρος», οἱ ἀμαθεῖς μάγειροι καί ὁ πελάτης-πειραματόζωο πληρώνει μέ τήν ὑγεία του…

Ἓνας καλός φίλος μᾶς ἔστειλε τό παρακάτω ἄρθρο τό ὁποῖον δημοσιεύουμε ὡς ἔχει:

//////   Πρίν από λίγες ημέρες η κα. Ψυχούλη έγραψε ένα άρθρο σχετικά με το άνοστο μαγείρεμα  του κρέατος σε κενό αέρος. Το άρθρο θα το βρείτε στην διεύθυνση: http://www.lifo.gr/team/taste/53754#comment
Από το άρθρο της ,κρατώ μόνον το παρακάτω…… και συνεχίζω.

… « το sous vide έχει πολλά χαρίσματα: δεν πετάς μερίδες, δεν χάνεις τον έλεγχο της εμφάνισης. Από την απέναντι όχθη του καταναλωτή, έχω δοκιμάσει τα «κενά» όλων των επωνύμων, ημι-ανωνύμων και εντελώς ανωνύμων που πειραματίστηκαν μαζί του. Τώρα πια ξέρω: όταν τρώω κάτι που μοιάζει με άχυρο, όταν τρώω ένα κρέας που έχει χάσει την καταγωγή του στο ψήσιμο, που θα μπορούσε να είναι κοτόπουλο, μοσχάρι ή το χέρι μου το ίδιο, όταν τρώω ένα κρέας σαν πολτό από ροκανίδια χωρίς ίνες, όταν τρώω κάτι επίσης ελλιπώς ψημμένο, το επόμενο που θα δω μπροστά μου είναι τον σεφ, με το χαμόγελο της επιτυχίας, να μου ανακοινώνει περήφανα ότι το φαγητό μου ψήθηκε στο απόλυτο κενό »…

Τα τελευταία χρόνια γέμισε η ΤV από  μάγειρες, μάγειρες τηλεπερσόνες , όπως τους αποκαλούν,  πού μαγειρεύουν για εμάς , το κοινό. Κανείς όμως  από όλους αυτούς δεν μπόρεσε ύστερα από τόσα χρόνια στην οθόνη να μαγειρέψει κάτι  νόστιμο και προπάντων ΥΓΙΕΙΝΟ .


Εδώ θα ήθελα να σταθώ στο ΥΓΙΕΙΝΟ ή μάλλον στο ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟ. 
Σ’αυτό που πολλοί μάγειρες, τον τελευταίο καιρό, μάς τσαμπουνάν εδώ στην Ελλάδα: Κρέας βρασμένο σε κενό αέρος επί 12, 14, 18, 24  ώρες ή ημέρες κλπ. κλπ. , θέλοντας να μας πείσουν ότι μαγείρεψαν κάτι ξεχωριστό και θεσπέσιο. Στήν ουσία είναι κάτι τεμπέλικο και μάπα το αποτέλεσμα ,αφού το κλείνουν στό πλαστικό σακουλάκι και για 12 ή 112 ώρες περί άλλων τυρβάζουν. Το αποτέλεσμα; Αυτό το κρέας με γεύση χόρτο, που περιγράφει στο άρθρο της η κα.Ψυχούλη.
Κάπως έτσι . Καμαρώνουν οι αμαθέστατοι μάγειρες στην Ελλάδα για το κρέας πού έβρασε σε κενό αέρος επί τόσες ώρες (!)και τα ίδια επαναλαμβάνουν, όλο στόμφο, και όλοι οι «επ’αμοιβή  κριτικοί γεύσεως» και οι περί την κουζίνα  δημοσιογραφούντες!!!!
Κανείς από όλους αυτούς τους «γάϊδαρους»,  τους  επαγγελματίες του κ@λου δεν σκέφτηκε μέχρι σήμερα το κακό πού μπορεί να κάνει στην υγεία των ανίδεων και απονήρευτων καταναλωτών- πελατών τους .
Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή και γι’αυτούς πού για πρώτη φορά ακούν ή διαβάζουν για τον τρόπο μαγειρέματος τροφών sous vide γαλλιστί,δηλαδή  "υπό κενόν". Είναι μία μέθοδος μαγειρέματος όπου σφραγίζονται αεροστεγώς τα τρόφιμα σε πλαστικές σακούλες και παραμένουν σε ένα περιβάλλον ελεγχόμενης θερμοκρασίας βρασμού με ατμό ή υδατόλουτρου για περισσότερο από 8 ή 12 ώρες μαγειρέματος, ή και  περισσότερο σε ορισμένες περιπτώσεις, σε μία επακριβώς ρυθμιζόμενη θερμοκρασία πολύ χαμηλότερη από αυτή που χρησιμοποιείται κανονικά για το μαγείρεμα, περίπου 55 ° C έως 60 ° C ,για κρέατα και υψηλότερη για τα λαχανικά.  Η πρόθεση είναι να μαγειρευτούν τα τρόφιμα ομοιόμορφα, εξασφαλίζοντας ότι στο εσωτερικό είναι σωστά μαγειρεμένα χωρίς να καεί το εξωτερικό τους, και να διατηρήσουν την υγρασία  τους.

Το τρόφιμο αυτό , κρέας ή λαχανικό, οι μάγειρες το τοποθετούν σε πιάτο με μία σάλτσα που έχει μαγειρευτεί σε διαφορετικό περιβάλλον, σε διαφορετικό σκεύος δηλαδή και το φέρνουν στο τραπέζι σας και με ύφος 100 καρδιναλίων σας αναγγέλλουν ότι το τρόφιμο αυτό έχει βράσει σε κενό αέρος για 12  ή  περισσότερες ώρες. Και τι έγινε ρε μάγκες που μαγειρεύτηκε μ’αυτόν τον τρόπο το φαγητό αφού παραμένει άνοστο σαν χόρτο, όπως γράφει και η κα. Ψυχούλη;

Πολλοί πονηροί “μαγειρίσκοι”  έπεισαν τους ιδιοκτήτες ταβερνών και εστιατορίων , οι οποίοι είναι άσχετοι περί την μαγειρικήν, να αγοράσουν όλον τον απαραίτητο και ακριβό εξοπλισμό για τον βρασμό σε κενό αέρος. Οι ιδιοκτήτες  τον αγόρασαν και τώρα προσπαθούν , αφού δεν έχουν κάτι άλλο καλύτερο, να πουλήσουν φύκια για μεταξωτές κορδέλλες.

Στίς παρακάτω φωτογραφίες θα δείτε πώς μαγειρεύεται το κρέας που σας φέρνουν στο τραπέζι.

Βραστήρας σε "κενό αέρος"

Μηχάνημα για δημιουργία κενού αέρος

Πλαστικά σακουλάκια με κρέας σε κενό αέρος

Και δεν φτάνει αυτό, πολλοί εξ’αυτών στο τέλος του μαγειρέματος έχουν και ένα φλόγιστρο, όπως αυτό των παρακάτω  φωτογραφιών για να ξεροψήσουν το κρέας που θα φέρουν στο τραπέζι σας. 

Φλόγιστρο σε δράση

Φλόγιστρο σε δράση

Φλογίστρων συνέχεια...

Φλογίστρων συνέχεια...

Αυτό που δεν αναφέρει η κα. Ψυχούλη στο άρθρο της και αποκρύπτουν επιμελώς οι κατασκευαστές τέτοιου είδους εξοπλισμού για εστιατόρια  , είναι για τους κινδύνους που ενέχει αυτό το είδος μαγειρέματος.

 Οι επιστήμονες που έχουν ασχοληθεί με το θέμα αυτό  μιλούν για (3)τρεις σημαντικές πτυχές πού απαιτούν μεγαλύτερη προσοχή:

(1) Όταν το φαγητό είναι συσκευασμένο σε κενό αέρος , το συσκευασμένο  σε κενό  αέρος τρόφιμο δημιουργεί ένα  αναερόβιο (χωρίς οξυγόνο) ή μειωμένο σε οξυγόνο περιβάλλον. Με ακατάλληλη διαχείριση τέτοιων τροφίμων, μπορούν να αναπτυχθούν μερικά από τα πιο επικίνδυνα βακτήρια, όπως η σαλμονέλα και η αλλαντίαση. Πρέπει κατά την διαχείριση αυτών των τροφίμων να διατηρούνται πάντα  τα  πρότυπα  ασφάλειας και υγιεινής πού χρειάζονται για τα τρόφιμα.
(2) Φαγητό μαγειρεμένο σε χαμηλές θερμοκρασίες για παρατεταμένες χρονικές περιόδους μπορεί να προκαλέσει την δημιουργία  βακτηρίων τά οποία να πολλαπλασιαστούν ταχέως. Όσο περισσότερο το φαγητό είναι στη "ζώνη κινδύνου" – σε θερμοκρασίες μεταξύ 4,4 ° C έως 60 ° C - τόσο ταχύτερα μπορούν να πολλαπλασιαστούν τα βακτήρια και  πιο επικίνδυνα μπορούν να γίνουν.
(3) Όταν έχει τελειώσει ο απαιτούμενος χρόνος μαγειρέματος, το τρόφιμο θα πρέπει να αφαιρεθεί από το  σακουλάκι και να καταναλωθεί το ταχύτερον δυνατόν.

Ο μεγαλύτερος όμως κίνδυνος για τον καταναλωτή-πελάτη προέρχεται:

(1) από  μία περιβαλλοντική τοξίνη που ονομάζεται δισφαινόλη-Α (BPA) που βρίσκεται σε όλα τα πλαστικά   και

(2) από τά  χημικά οιστρογόνα ή οιστρογονική δράση (ΕΑ), που εκλύουν οι πλαστικές σακούλες μέσα στις οποίες μαγειρεύεται το τρόφιμο.

Γνωρίζουμε εδώ και δεκαετίες ότι η  δισφαινόλη-Α (BPA) έχει οιστρογονική δράση και ότι τα πλαστικά σακουλάκια για το μαγείρεμα "σε  κενό αέρος" περιέχουν την γνωστή αυτή καρκινογόνο ουσία.

Σχεδόν από όλα τα εμπορικά διαθέσιμα πλαστικά προϊόντα που έχουν ελεγχθεί και δοκιμαστεί από διάφορα Πανεπιστήμια ανά την υφήλιο,ανεξάρτητα από τον τύπο της ρητίνης,  διαφεύγουν χημικές ουσίες με  ανιχνεύσιμες σ' αυτές τά χημικά οιστρογόνα ( Estrogonic Activity)ΕΑ, συμπεριλαμβανομένων και εκείνων των πλαστικών που διαφημί- ζονται ως ελεύθερα από δισφαινόλη-Α (BPA - free) . Σε ορισμένες περιπτώσεις, τα  ελεύθερα από BPA προϊόντα απελευθερώνουν χημικές ουσίες που έχουν περισσότερα EA από ό, τι τα προϊόντα που περιέχουν BPA.

Πολλά πλαστικά προϊόντα  κακώς έχουν χαρακτηριστεί  ως ελεύθερα οιστρογονικής δράσης (ΕΑ- free), αφού στην δοκιμασία-έλεγχο,  στο εργαστήριο, έχουν υποστεί επεξεργα- σία  με ένα μόνο διαλύτη και δεν έχουν  εκτεθεί σε καταπονήσεις (πιέσεις) κοινής χρήσεως, όπως αυτή του βρασμού επί ώρες στην μαγειρική.

Τι είναι η "οιστρογονική δραστηριότητα ή δράση» (ΕΑ);

Χημικά με οιστρογονική δραστηριότητα (ΕΑ) είναι αυτά που μιμούνται ή ανταγωνίζονται τις δράσεις των φυσικώς απαντώμενων μέσα στο ανθρώπινο σώμα οιστρογόνων. Αυτές οι χημικές ουσίες είναι ικανές  να συνδεθούν με έναν ή περισσότερους από τους πυρήνες υποδοχής οιστρογόνων στο σώμα.
Ο καλύτερος τρόπος για να έχουμε μία ιδέα  τι είναι οι χημικές ουσίες με την οιστρογονική δραστηριότητα (EA),είναι σαν ένα αντικλείδι που ταιριάζει σε μια χαλαρή κλειδαριά. Όταν αυτές οι χημικές ουσίες ενεργοποιούν τον υποδοχέα οιστρογόνου, παράγουν μία αύξηση σε κυκλοφορούντα οιστρογόνα, τα οποία με την σειρά τους μπορεί να προκαλέσουν προβλήματα όπως είναι η πρόωρη εφηβεία στα θηλυκά, μειωμένο αριθμό σπερματοζωαρίων, αλλαγμένη λειτουργία των αναπαραγωγικών οργάνων, παχυσαρκία, αυξημένα ποσοστά ορισμένων μορφών καρκίνου και  προβλήματα με την ανάπτυξη κατά την  βρεφική και  παιδική ηλικία.

Δεν φθάνουν λοιπόν τα γνωστά πλαστικά σακουλάκια και σακούλες  που κυκλοφορούν ευρέως στην αγορά, τώρα  υπάρχουν και εταιρείες πού  διαφημίζουν  σακούλες από σιλικόνη, γιά μαγείρεμα  "σε κενό αέρος", ακόμη πιο επικίνδυνες για την υγεία του πελάτη-καταναλωτή .//////

Ἐμεῖς μέ τήν σειρά μας θά θέλαμε νά προσθέσουμε ἀκόμη, ὃτι ὡς καταναλωτές θά πρέπει νά ἀποφεύγουμε ὄχι μόνον τά φαγητά πού ἔχουν μαγειρευτεῖ σέ «κενό ἀέρος», ἀλλά  καί τά ἑστιατόρια πού χρησιμοποιοῦν τηγάνια ἤ ἄλλα σκεύη μέ ἐπίστρωση ἀντικολλητικῶν οὐσιῶν Teflon ἤ ἄλλων χημικῶν οὐσιῶν καί ἀκόμη περισσότερο αὐτά πού τά παραπάνω σκεύη τους εἶναι ἀνεπανόρθωτα κατεστραμμένα ἤ χαραγμένα λόγω κακοῦ τρόπου πλυσίματος ἤ χρήσης. Μία ματιά στήν κουζίνα μᾶς ἐπιτρέπει νά χαιρετίσουμε τόν μάγειρα καί τόν ἰδιοκτήτη τοῦ ἑστιατορίου καί νά πᾶμε γιά φαγητό κάπου ἀλλοῦ πού μᾶς σέβονται ὡς πελάτες,κερδίζοντας ἔτσι μερικά χρόνια ζωῆς παραπάνω.Δέν πρέπει νά συνεχίσουμε νά εἴμαστε ἐμεῖς τά πειραματόζωά τους.

Βλέπε επίσης:

http://www.efet.gr/portal/page/portal/efetnew/consumers/food_security/consumers_info/Bisphenol

http://www.tovima.gr/science/article/?aid=495073
http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC3222987/

Το «ΧΡΗΜΑ» , το «κριθαρ-ότο» και η «κουτσή Μαρία»...

Τό «ΧΡΗΜΑ» , τό «κριθαρ-ότο» καί ἡ «κουτσή Μαρία»...

Τὰ τελευταία χρόνια βλέπουμε τίς Τράπεζες νά μᾶς βομβαρδίζουν μὲ τὴν λέξη «ΠΡΟΪΟΝΤΑ». Προϊόντα ἀπὸ ‘δῶ , προϊόντα ἀπὸ ‘κεῖ λές καί δέν ξέρουμε ὁτι τό μόνο προϊὸν πού διαθέτουν οἱ Τράπεζες εἶναι μόνον τὸ «ΧΡΗΜΑ». Αὐτὸ εἶναι τὸ «ΧΡΗΜΑ».Ὃλα τὰ ὑπόλοιπα εἶναι κουραφέξαλα γιὰ νὰ μᾶς «δουλέουν» ὁτι κάτι πουλᾶνε καί νά μᾶς τὸ πουλᾶνε λίγο πιό ἀκριβὸ κάθε φορὰ. Αὐτὸ πού πουλᾶνε εἶναι μόνον τὸ ΧΡΗΜΑ μὲ ὡραῖο περιτύλιγμα.

Πρὶν ἀπὸ λίγες ἡμέρες ἓνας καλὸς φίλος μοῦ ἔστειλε τὴν ἀκόλουθη διεύθυνση: http://www.athinorama.gr/umami/choices/default.aspx?id=4396&sec=Umamifood

ὃπου ἀνοίγοντὰς την ὁ ἀρθρογράφος προσπαθεῖ νὰ μᾶς πείσει γιατὶ πρέπει νὰ χρησιμοποιεῖται ὁ ὃρος «κριθαρότο»καὶ ὄχι κριθαράκι. (Διαβάστε το)

…. «Κριθαρότο: κριθαράκι updated

Για όσους έχουν ακόμα απορία, δίνουμε έναν ορισμό του σχετικά νέου στη μαγειρική όρου: κριθαράκι μαγειρεμένο με τον τρόπο του ριζότο. Να το ξεκαθαρίσουμε από την αρχή, το κριθαρότο δεν συναγωνίζεται το ριζότο, ούτε το αντικαθιστά. Έχει τη δική του νοστιμιά και προσωπικότητα καθώς είναι πιάτο περισσότερο "ρουστίκ" και λιγότερο φινετσάτο από ένα καλοφτιαγμένο ριζότο. Συνδυάζεται με λαχανικά, θαλασσινά, μανιτάρια και όλα τα κρεατικά, αλλά όχι τόσο με λεπτές γεύσεις, όπως π.χ. τα σπαράγγια. Από την άλλη, σαν ζυμαρικό, παντρεύεται καλύτερα από το ρύζι με σαλτσάτα κρεατικά και ντομάτα, θυμίζοντας ένα καλοχυλωμένο γιουβετσάκι. Κανονικό comfort food, δίνει μια εύκολη λύση σαν "μοναδικό πιάτο" στο οικογενειακό τραπέζι ενώ στέκεται μια χαρά και σ' ένα κάλεσμα, ανάλογα με το περιεχόμενό του. Γιατί "κριθαρότο" και όχι… κριθαράκι; Απλά, γιατί με αυτόν τον τρόπο μαγειρέματος συμπυκνώνεται η γεύση των υλικών και περνάει μέσα στο ζυμαρικό, ενώ το άμυλο που ελευθερώνεται σιγά-σιγά χυλώνει το φαγητό, δίνοντας ένα διαφορετικό γευστικό αποτέλεσμα από ό,τι το κλασικό μαγείρεμα μέσα σε νερό. Θα έλεγα ότι απαιτεί ένα "κλικ" λιγότερη προσοχή από το ριζότο -αλλά μην εγκαταλείψετε την κατσαρόλα- και είναι ένα "κλικ" ευκολότερο φαγητό. Η επιτυχία του, όπως άλλωστε και του ριζότο, στηρίζεται στο σωστό βράσιμο και χύλωμα: χωρίς να είναι "ωμό", δεν πρέπει να διαλύεται στο δόντι και συγχρόνως να είναι χυλωμένο και σαλτσάτο. "Κριθαρότα" που έχουν γράψει ιστορία στην αθηναϊκή εστίαση, το γλυκύτατο "κριθαρότο με καραβίδες" του Λευτέρη Λαζάρου, που το σβήνει με μοσχάτο γλυκό κρασί και το σαφρανάτο "κριθαρότο με θαλασσινά" του Αλέξανδρου Καρδάση. Δοκιμάστε το δικό σας!»…

 Μὲ τὸ σκεπτικὸ αὐτὸ ἀκόμη καὶ ἡ «κουτσὴ Μαρία» χρησιμοποιεῖ τοὺς «ἐξευρωπαϊσμένους»  ὃρους:Τραχανότο, Μανεστρότο, Κουσκουσότο καὶ τέλος τὸ ἐξοργιστικὸ «Μπρουσκέττα» γιὰ νὰ μᾶς πουλήσουν τὸ πανάρχαιο «Καψαλιστὸ Ψωμὶ» γιὰ νὰ μᾶς δουλέψουν καὶ νὰ μᾶς βουτήξουν ἀπὸ τὴν τσέπη μας τὸ διπλάσιο ἤ τὸ τριπλάσιο ἀπὸ ὃτι στοιχίζει μία φέτα καψαλιστὸ ψωμὶ. Τὸ -ότο  στὸ τέλος τῆς λέξεως κατὰ τὸ φτωχὸ τους μυαλὸ δίνει αἴγλη στὸ φαγητὸ ποὺ θέλουν νὰ μᾶς πουλήσουν, γιατὶ πιθανὸν τὸ φαγητὸ τους εἶναι γιὰ τὸν σκουπιδοτενεκὲ.

Ἐδῶ πρέπει νὰ ἀναγνωρίσω τὴν ἀμάθεια τῶν περισσοτέρων  Ἑλλήνων μαγείρων, τὴν παντελῆ ἐλλειψη γνώσεων σχετικὰ μὲ τὸ ἀντικείμενὸ τους καὶ τὴν ἀνικανότητὰ τους νὰ περιγράψουν μὲ ὃμορφο καὶ κατανοητὸ τρὸπο τὶ θὰ μαγειρέψουν γιὰ νὰ τὸ προσφέρουν στοὺς πελάτες τους. Καὶ ἀφοῦ ἀναγνωρίζω αὐτὴ τὴν ἀμάθειὰ τους , ἀναγνωρίζω τὴν ἴδια στιγμὴ καὶ τὴν πονηριὰ τους γιὰ νὰ πουλήσουν «φύκια γιὰ μεταξωτὲς κορδέλλες» στοὺς πελάτες τους, ὑποτιμόντας τους μὲ τὸν χειρότερο τρόπο. Ἄν μὲ τὸν τρόπο αὐτὸν, συνεχίσουν νὰ προσπαθοῦν νὰ μᾶς βουτήξουν τὰ λεπτὰ ἀπὸ τὴν τσέπη μας, σίγουρα θὰ φᾶνε τὰ μούτρα τους γιὰ νὰ μὴν πῶ θὰ φᾶνε τὰ μέζεά μας.

Gin με tonic ή με bitter lemon και η " 'κονόμα" του "επαγγελματία" barman !!!

Gin μέ  tonic ἢ μέ  bitter lemon  καί ἡ " 'κονόμα" τοῦ "ἐπαγγελματία"  barman !!!

Ἀφορμή για να γράψω σήμερα  δυό λόγια στάθηκε: 

1) ἓνα ἀρκετά ἐνημερωτικό ἄρθρο στὴν ἰστοσελίδα Pandespani σχετικά με το Gin(  ἡ ἱστορία τοῦ Gin κ.λ.π.,  )

2) ἡ βράβευση τοῦ ἓλληνα Τεό Σπυρόπουλου ὡς τοῦ καλυτέρου bartender τῆς Ἑλλάδος , 3) ἓνα ποτό στο Καφέ-Μπαρ Luxus και μία συζήτηση με τρεῖς φίλους σχετικά με τά Bars τῶν Ἀθηνῶν.

Συζητώντας με τους φίλους για το ἄρθρο σχετικά με το Gin προσέξαμε ὃτι οἱ γράφοντες το ἄρθρο ξέχασαν να ἀναφερθοῦν στο πιο βασικό cocktail τῶν ἄγγλων πού εἶναι το Gin με bitter lemon ἀκόμη πιο ἀγαπητό και ἀπό αὐτό το Gin με tonic.Ἓνας ἀπό τους φίλους μας τούς τό ἐπισήμανε στα σχόλια. Το γράφω, γιατί ἀκόμη και οἱ πιο βραβευμένοι Bartenders  τῆς  Ἀθῆνας ὃταν τούς ζητήσεις Gin με bitter lemon σε κοιτάζουν σαν να εἶσαι ἀπό ἄλλον πλανήτη!!!!.(Ἐδῶ ἀναφέρομαι και στον βραβευμένο bartender Τεό). Στό τέλος καταλήγω να πιῶ το Gin με tonic λόγω ἀγνοίας αὐτῶν πού “ὑποδύονται” τον ρόλο τοῦ barman. Kαί αὐτό πού μοῦ δίνουν να πιῶ τις περισσότερες φορές εἶναι ἓνα εἶδος κατουρήματος με ἓνα ξεθυμασμένο tonic μια πού συνηθίζουν νά χρησιμοποιοῦν ἓνα μπουκάλι tonic water του 1 ½  λίτρου , για οἰκονομία ; Ἴσως. Τό tonic στο μπουκάλι αὐτό ὃμως ,μετά ἀπό ἓνα δύο ἀνοίγματα ,ξεθυμαίνει και μοιάζει με  “κατούρημα”. Αὐτό δείχνει ἔλλειψη σεβασμοῦ προς τον πελάτη.

Καί τώρα ἡ ἐμπειρία  στο Luxus Καφέ-Μπαρ . Gin με bitterlemon οὔτε για συζήτηση.Καταλήγω στο Gin με tonic. Συνοδεύεται ἀπό ἓνα μπολάκι ξηρῶν καρπῶν, ἄς εἶναι καλά ὁ bartender.Κάτι εἶναι κι’αὐτό. Μαζί μου μία κυρία ἀπό την Ν. Ὑόρκη. Ζητᾶ ,μετά ἀπό μένα, ἓνα Bloody Mary. 

 



















Καταφθάνει ἀμέσως. Δεν συνοδεύεται με τίποτα. Καλῶ την συμπαθέστατη δεσποινίδα που μᾶς ἔφερε το ποτό και ρωτάω ἄν θα μᾶς φέρει κάτι!!!!! μαζί με το Bloody Mary. Εύγενέστατη ἀλλά ἐμφανῶς ἐνοχλημένη μοῦ ἀναφέρει με ὓφος (κάπως;;;!!!).. «καλά δεν σᾶς ἔφερα τους ξηρούς καρπούς;» ... «ἔπειτα για να ξέρετε, κάθε ἐπιχείρηση κάνει ὃτι νομίζει και συνοδεύει το Bloody Mary με ὃτι νομίζει. Ἐμεῖς αὐτό προσφέρουμε, ἀλλά θα σᾶς φέρω κάτι». Δεν θέλω να σταθῶ ἐδῶ και να πῶ πόσο ἐπαγγελματίας τοῦ εἴδους δείχνει ὃτι δεν εἶναι!!!! Μᾶς εἶδε ὃμως να την κοιτάζουμε με ὀρθάνοιχτα μάτια και ἀποφάσισε (να μᾶς κάνει την χάρη!!!) και να μᾶς φέρει κάτι σαν συνοδευτικό. Πατάτες chips. Την εὐχαριστοῦμε για την “καλή της πράξη”.

Και τώρα ἡ ἀπορία μας.  Πού διάβολο ἔχουν μαθητεύσει αὐτές οἱ εὐφάνταστες δεσποινίδες πού φέρνουν το ποτό/cocktail στο τραπέζι; Ἔχουν δεῖ αὐτές και οἱ ἐργοδότες τους κάτι καλύτερο στον τομέα τους  για να μποροῦν να συγκρίνουν και να ἐκτιμήσουν τι πρέπει να σερβίρουν στον πελάτη; Και δεν σᾶς μιλῶ για το «Φίλιον», πού μέχρι πέρυσι εἶχε ἓναν κατάλογο ὃπου ἔγραφε ὃτι το Καφέ-Μπάρ ἀνοίκει στην κατηγορία Πολυτελεῖας  και ἓνα ξεθυμασμένο aperitivo Campari soda, συνοδευόμενο ἀπό πατατάκια chips σε ἓνα στραβοκαπανιασμένο μεταλλικό πιατάκι inox τῆς δεκαετίας τοῦ ’60 κόστιζε 11.00 Ευρώ. Δεν ἔχω ξαναπάει βέβαια, ἀλλά δεν νομίζω ὃτι ἄλλαξαν και πολλά.

Σε ὃλα τά μέρη τοῦ κόσμου ,αὐτοῦ τοῦ εἴδους τά cocktails συνοδεύονται και ἀπό κάτι πού ἡ φαντασία και ὁ έπαγγελματισμός τοῦ bartender δημιουργοῦν για το μάτι τοῦ πελάτου. Δεν μιλάω για ποσότητες. Μιλάω για εὐφάνταστο σερβίρισμα για να προκαλέσει τον πελάτη να ξαναπάει για ἓνα ποτό. Γιατί ὁ καλός bartender και ὄχι ὁ κάλλος, γνωρίζει ὃτι το ἴδιο ποτό το σερβίρουν και στο παραδίπλα Καφέ-Μπαρ .

 

Δυστυχῶς φαίνεται ὃτι ἤ ὁ ἀνταγωνισμός δεν λειτουργεῖ ἤ οἱ πελάτες αὐτῶν τῶν Καφέ-Μπαρ δεν ἔχουν ἀπαιτήσεις.Ὑπάρχει και μία ἄλλη πιθανή ἐξήγηση ὃτι οἱ περισσότεροι πελάτες τους εἶναι νεαροί-σπουδαστές ἄνευ ἐμπειρίας και ἔτσι δεν ἔχουν και πολλές ἀπαιτήσεις. Ἀλλά δεν θα ἔπρεπε αὐτοί οἱ κύριοι πού ἀνοίγουν ἓνα Καφέ-Μπάρ να πᾶνε, δεν λέω και πολύ μακριά, ἐδῶ στην γειτονική μας Ἰταλία για να δοῦν τι ἔστί σερβίρισμα;

Για να εἶμαι εἰλικρινής σε ἓνα Καφέ-Μπαρ στην γωνία Ἐμμ.Μπενάκη και Βαλτετσίου ἔχω πιεῖ Gin με tonic ὃπως πρέπει και συνοδευόμενο μάλιστα ,τις περισσότερες φορές, ἀπό μία πανδαισία χρωμάτων σε μικρά πιατάκια.Μέ λίγα λόγια οἱ περισσότεροι «μάγκες» πού ἄνοιξαν τον τελευταῖο καιρό τά διάφορα Καφέ-Μπάρ ζητοῦνε πολλά(Ευρώ) και δίνουν λίγα, δηλαδή θέλουν να βγάλουν ἀπό την μύγα ὀ(ξύγγι)ον.

Ἄν θέλετε νά φτιάξετε στό σπίτι τό  cocktail Gin με bitter lemon ἀκολουθῆστε τήν συνταγή στόν παρακάτω σύνδεσμο: http://liquidkitchen.com/gin-with-house-made-bitter-lemon-and-soda/
ἤ ἀκολουθῆστε τήν συνταγή τοῦ video:

 https://www.youtube.com/watch?v=7oVWzNxJgQI&list=PLCORjZfLza4U_dtZKGpUKldpNInqS3jGk