ΠΟΣΟ ΑΛΜΥΡΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ “ΙΤΑΛΙΚΟ”(;) ΕΣΤΙΑΤΟΡΙΟ «OSTERIA MAMMA»;

 

ΠΟΣΟ «ΑΛΜΥΡΟ» ΕΙΝΑΙ ΤΟ “ΙΤΑΛΙΚΟ”(;) ΕΣΤΙΑΤΟΡΙΟ «OSTERIA MAMMA»;

Κάποιοι ἴσως σκεφθοῦν πώς το «ἁλμυρό» ἀναφέρεται στίς τιμές. 

Καμία σχέση. 

Τό «ἁλμυρό» ἀναφέρεται στίς γεύσεις. 4 πιάτα ὃλα θεο-άλμυρα…

Ἔχω πολύ καιρό νά γράψω γιατί οἱ περισσότερες ἐμπειρίες μου τά τελευταῖα χρόνια ἦταν ὃλες ἀρνητικές καί αὐτό κουρἀζει. Εἶχα πεῖ νά μήν ξαναγράψω, ἀλλά ὓστερα ἀπό τήν νιοστή προχθεσινή μου ἀρνητικότατη ἐμπειρία κάτι πρέπει νά γράψω μήπως καί βοηθήσω κάποιους φίλους ἀναγνῶστες καί τό ξανασκεφτοῦν πρίν κάνουν κράτηση για τήν ἐπόμενη ἔξοδό τους γιά φαγητό.

Τό μενοῦ εἶναι γραμμένο στά ἰταλικά μέ ἑλληνικές πινελιές καί ὡς ἰταλικό ἑστιατόριο τό περιγράφουν ὃλα τά περιοδικά πού τό διαφημίζουν, πλήν ὃμως ὃταν βρεθήκαμε ἐκεῖ ἀντιληφθήκαμε πώς στήν κουζίνα δέν ἀκολουθοῦν τό ἰταλικό «τυπικό», ἀλλά κάτι « νέο-δημιουργικό»(!!!)…

Γιά τήν «πανδαισία της focaccia»: δύο ειδών focaccia (προζυμένια και με πατάτα) που έφθασε μαζί με τυρί stracchino μέ ξύσμα λεμονιοῦ ραντισμένο με ελαιόλαδο, τυρί  ρικότα πασπαλισμένη με λίγο μέλι, και πίκλες δέν ἔχω νά γράψω κάτι ἰδιαίτερο. Μία καλή προσπάθεια μέ ὄμορφη παρουσιάση.

Ἐδῶ πού τά χαλᾶμε εἶναι στό ἐπόμενο πιάτο, τήν περίφημη «papardella ripiena με κρέμα καρμπονάρας» με τά ψήγματα τοῦ guanciale καί τήν “ἁλμυρή” κρέμα anglaise. Μέ τήν πρώτη μπουκιά ἐκτός τοῦ ὃτι ἦταν ἁλμυρή, στά δόντια μου κόλλησε ἡ ζύμη (pasta). Μἰα ἔντονη γεύση ἀπό ἄμυλο γέμισε τό στόμα μου. Στό βρασμένο φρέσκο ζυμαρικό πού εἶναι φτιαγμένο μέ τέχνη, ὃταν τό δαγκώνεις δέν πρέπει νά υπάρχουν μαλακές περιοχές(τό έξωτερικό) ἤ σκληρές περιοχές(τό ἐσωτερικό) κάτω ἀπό τά δόντια σας.Ἐκεῖ φαίνεται ἡ bravura τοῦ κατασκευαστή καί ἡ ἐξαιρετική ἤ μή ποιότητα τῆς πρώτης ὓλης.

Αὐτό τό πιάτο στάθηκε καί ἡ άφορμή νά διαφωνήσουμε μέ τήν εὐγενέστατη κατά τά ἄλλα κυρία πού μᾶς ἔφερε τό πιάτο στό τραπέζι μας, γιατί κατά τήν συνήθεια τοῦ καταστήματος μᾶς ρώτησε πῶς μᾶς φάνηκε τό φαγητό. 

Ή ἀπάντηση ἦταν εἰλικρινέστατη καί μάλιστα κατά τήν ἰταλική συνήθεια προσθέσαμε πώς ὁ κατασκευαστής τῆς ζύμης, ἐν προκειμένω τῆς papardella θά ἔπρεπε νά ξαναπάει στά θρανία τῆς σχολῆς γιά νά βελτιώσει τήν κατασκευή τῆς ζύμης.Ἔφθασε καί τό ἐπόμενο πιάτο «Candela», ἓνα εἶδος χοντροῦ μακαρονιοῦ σέ σχῆμα κεριοῦ, ziti ἴσως τά ἀποκαλοῦν οἱ ἰταλοί, μέ ραγοῦ λουκάνικου (salsiccia) καί κορυφές βροῦβας. Πικάντικο μέν, ἁλμυρότατο δέ. Τό πιάτο μπορεῖ νά εἶναι γευστικό μόνον μέ τήν πικάντικη γεύση τοῦ λουκάνικου. Δέν χρειάζεται νά εἶναι καί ἁλμυρότατο…γιατί τότε χάνει τήν ἐπαφή μέ τόν οὐρανίσκο τοῦ πελάτη.

Καί ἐνῶ μᾶς ἔφεραν ἓνα ἀπό τά δεύτερα πιάτα, involtini saltimbocca μέ gnocchi ἀπό σιμιγδάλι , μέ τήν ἴδια πολύ ἁλμυρή γεύση, ἐμφανίστηκε στό τραπέζι μας κάποιος κύριος ὁ ὁποῖος μέ ὓφος σάν νά μᾶς ζητοῦσε τόν λόγο γιατί εἴπαμε νά «ξαναπάει στά θρανία τῆς σχολῆς γιά νά βελτιώσει τήν κατασκευή τῆς ζύμης» καί θίξαμε μία κυρία πού μαγειρεύει 20 χρόνια, ἐπέμενε πώς μόνον ἐμεῖς θεωροῦμε τά πιάτα θεοάλμυρα καί γι’αὐτόν οἱ γεύσεις ἦταν αὐτές πού πρέπει νά εἶναι. Ἀπό τό ὓφος του καί τόν τρόπο πού μιλοῦσε καταλάβαμε πώς δέν ἔχει καμία σχέση «περί τήν κουζίνα» καί «περί γεύσεως»….καί ἀφοῦ μᾶς εἶπε πώς ἄν δέν μᾶς ἀρέσει νά μήν ξαναπᾶμε, δοκιμάσαμε ἀπό περιέργεια καί τό ἐπόμενο πιάτο μέ τήν cotoletta bolognese, πού ἀντί γιά φλίδες παρμιτζάνο ἦλθε μέ σάλτσα παρμιτζάνο, ἐξ ἴσου ἁλμυρό…

Ἤπιαμε καί τήν τελευταῖα γουλιά τοῦ κρασιοῦ μας καί γιά νά ἀλλάξουμε γεύση δοκιμάσαμε μία panna cotta με φροῦτα τοῦ δάσους….

Μάθαμε πώς ὁ κύριος πού μᾶς “ζήτησε” τόν λόγο, λέγεται Βασίλης, δέν ἔχει καμία σχέση μέ τήν κουζίνα καί τήν γεύση ἀλλά ὀργανώνει καί δημιουργεῖ ἑστιατόρια.

Τό προσωπικό εὐγενέστατο.

Δἐν θά μιλήσω γιά τιμές καί κρασιά. Ὁ καθένας ξοδεύει ὃσα διαθέτει. Καί ἐνῶ γράφω αὐτά, νά καί μία ἄλλη πελάτης πού γράφει τά ἀκόλουθα: «Για να φανεί η καλή πρώτη ύλη πρέπει να γινει και καλή εκτέλεση. Πολύ βαρύ και πολυ αλατι σε σημείο που δεν μπορείς να καταλάβεις αν είναι γευστικό η όχι.»

Θά ἤθελα νά πῶ στόν κ. Βασίλη πώς δέν εἴμαστε οἱ μόνοι πού παραπονεθήκαμε γιά τά ἁλμυρά πιάτα...ἄν διαθέσει λίγο χρόνο καί διαβάσει τίς κριτικές, εἶναι πολλοί αὐτοί πού διαρτύρονται γιά τόν ἴδιο λόγο.

Αὐτά τά λίγα γιά νά μήν σᾶς κουράζω….