Υστέρνια, Το Θαλασσάκι & ο Ναυτίλος

Υστέρνια ,“Τὸ Θαλασσάκι” & “Ὁ Ναυτίλος ”

Ἐπιχειρηματίες Πειρατὲς ἤ Πειρατὲς Ἐπιχειρηματίες; (1)

("Τὸ Θαλασσάκι" & "Ὁ Ναυτίλος" -φωτογραφία www.isternia.net)

Βγαίνοντας ἀπὸ τὸ πλοῖο ποὺ φθάνει στὸ λιμάνι τῆς Τήνου καὶ ἀκολουθώντας τὸν δρόμο ποὺ ὁδηγεῖ πρός τόν Πύργο, συναντᾶς πρώτα τὰ Κιόνια μὲ τὸν ἀρχαιολογικὸ χῶρο τοῦ κατεστραμένου Ναοῦ ἀφιερωμένου στὸν Ποσειδώνα στὰ δεξιὰ καὶ ἀριστερὰ τὴν ὡραῖα ἀμμουδερὴ παραλία. Συνεχίζοντας , ἀριστερὰ, συναντᾶς μικροὺς ὄμορφους κολπίσκους καὶ ἀνεβαίνοντας τὸ βουνὸ φθάνεις στὸ χωριὸ Ὑστέρνια, δεξιὰ τοῦ δρόμου, καὶ κάτω ἀριστερὰ διακρίνεις τὸν πανέμορφο ὃρμο τῶν Ὑστερνίων. Θαυμάζοντας αὐτὴ τὴν ὀμορφιὰ καὶ μιὰ καὶ ἡ ὣρα ἦταν σχεδὸν 2.00 τὸ μεσημέρι ἀποφασίσαμε νὰ ἀκολουθήσουμε τὴν κατηφόρα ποὺ ὁδηγεῖ στὸ ὲπίνειο τὼν Ὑστερνίων , στὴν ἀμμουδιὰ μὲ τὶς ταβέρνες. Πρώτη ἀριστερὰ “Τὸ Θαλασσάκι” , στὸ κέντρο τὸ Καφὲ-Μπάρ “Μαγαζὶ” καὶ δεξιὰ ἡ ταβέρνα " Ὁ Ναυτίλος". Κατευθυνθήκαμε πρός “Τὸ Θαλασσάκι”.Ὁ ἄνθρωπος ποὺ μᾶς εἶδε ὃτι ἐνδιαφερόμαστε γιὰ ἓνα τραπέζι γιὰ 3 ἄτομα μᾶς εἶπε στεγνὰ-κοφτὰ: «ἔχετε κάνει κράτηση; Ἄν δὲν ἔχετε κάνει κράτηση δὲν ἔχει τραπέζι». Εἴδαμε 3-4 τραπέζια ἐλεύθερα ἀλλὰ δυστυχῶς γιὰ ἐμᾶς δὲν εἴχαμε κάνει κράτηση φεύγοντας ἀπὸ τὴν Ἀθήνα. Τοῦ ἐξηγήσαμε ὃτι μόλις βγήκαμε ἀπὸ τὸ πλοῖο καὶ δὲν κάναμε κράτηση γιατὶ δὲν εἴχαμε τὸν ἀριθμὸ τοῦ τηλεφώνου τους. Τίποτα. Ἀνένδοτος. Μὲ τὸ βλοσυρὸ του βλέμμα σχεδὸν μᾶς ἔδιωξε.

Δοκιμάσαμε τὴν τύχη μας στὸ ἀπέναντι ταβερνάκι “ Ὁ Ναυτίλος” ὃπου, ἀπὸ ὃτι μᾶς εἶπε ἡ ἰδιοκτήτρια δὲν χρειάζεται κράτηση καὶ ὃποιος ἔρχεται κάθεται στὸ ἐλεύθερο τραπέζι καὶ τρώει. Μᾶς πρότεινε ὄχι ἓνα ἀλλὰ δύο τραπεζάκια(τὶ τυχεροὶ !!!) ἀλλὰ δυστυχῶς ὄχι κάτω ἀπὸ κάποια ὁμπρέλλα ἀλλὰ κάτω ἀπὸ τὸν καυτὸ ἣλιο τῶν 40 C . Στὴν ἐπιφάνεια τῶν τραπεζιῶν θὰ μποροῦσες νὰ ψήσεις αὐγὰ. Τὴν εὐχαριστήσαμε γιὰ τὴν προθυμία της νὰ μᾶς ἐξυπηρετήσει καὶ ἐπειδὴ εἴδαμε στὴν σκιὰ τοῦ καταστήματος ἓνα τραπέζι γιὰ 8-10 ἔτομα , ρωτήσαμε ἄν θὰ μπορούσαμε νὰ καθήσουμε στὴν μία ἄκρη του γιὰ 30-40 λεπτὰ , ὃσο θὰ διαρκοῦσε τὸ γεῦμα μας. «Δυστυχῶς αὐτὸ εἶναι κρατημένο», μᾶς εἶπε. «Μὰ πρὶν ἀπὸ λίγο μᾶς εἴπατε ὃτι δὲν δέχεστε κρατήσεις, αὺτὸ εἶναι κρατημένο;» «Ναὶ ἀκριβῶς». Ἀκούγονται παράλογα ὃλα αὐτὰ γιὰ κάθε νοήμονα ἄνθρωπο ἀλλὰ εἶναι ἀκριβῶς ἔτσι ὃπως τὰ γράφω.Σκεφθῆτε, ὃλα αὐτὰ συμβαίνουν σ’ ἐμένα τὸν Ἓλληνα ἐπισκέπτη. Ὁ Γάλλος ὁ φουκαρὰς(καὶ εἶδα ἀρκετὰ αὐτοκίνητα Γάλλων ἐπισκεπτῶν στὸ νησὶ φέτος)τὶ θὰ σκεφτόταν γιὰ ὃλα αὐτὰ; Πιθανὸν νὰ προσπαθοῦσε νὰ δεῖ ἄν αὐτὲς οἱ δύο ταβέρνες εἶχαν 1 ἤ 2 ἀστέρια στὸν ὁδηγὸ ἑστιατορίων Μισλὲν καὶ εἶχε κάνει λάθος ποὺ δὲν ἔκανε κράτηση γιὰ φαγητὸ στὶς παραπάνω ταβέρνες λίγο πρίν ἀναχωρήσει ἀπὸ τὴν Γαλλία!!!!!.
Μιὰ ποὺ εἴχαμε κάνει ὃλη αὐτὴ τὴν κατηφόρα καὶ ἐπειδὴ δὲν εἴχαμε κάνει καμία “κράτηση” γιὰ φαγητὸ στὸν Πύργο, ὁπου καὶ ὁ τελικὸς προορισμός μας, ἀλλὰ οὔτε καὶ στὸν κοντινὸ Πάνορμο,

καθίσαμε τελικὰ γιὰ νὰ «ξαποστάσουμε» στὸ κεντρικὸ Καφὲ-Μπάρ τὸ “ΜΑΓΑΖΙ” ὃπου οἱ ἰδιοκτῆτες μὲ τὸ χαμόγελο στὰ χείλη (καὶ χωρὶς κράτηση) μᾶς φιλοξένησαν μὲ δύο συμπαθητικὲς πιττοῦλες , μία ποικιλία μὲ 2 καραφάκια ρακὶ & 2 καφέδες στὸ τέλος. Ὃση ὣρα καθόμασταν ἐδῶ μάθαμε ἀπὸ τοὺς διπλανούς πελάτες καὶ κάποιες ἀλήθειες γιὰ τὸν ἰδιοκτήτη τῆς ταβέρνας “Τὸ Θαλασσάκι”. Δηλαδὴ ὃτι ἀπὸ τότε ποὺ(ὲπὶ πληρωμῆ) ἔγραψε γιὰ τὴν ταβέρνα αὐτὴ δυὸ καλὰ λόγια ἓνα Ἀθηναϊκὸ περιοδικὸ ποὺ διαφημίζει(πάντα ἐπὶ πληρωμῆ), αὐξήθηκαν οἱ μετοχὲς του καὶ κρατάει τὰ τραπέζια του γιὰ μερικοὺς (TV- περσόνες ), ἔτσι μερικοὶ λιγότερο γνωστοὶ «τρῶνε πόρτα» μὲ τὸ γνωστὸ βλοσυρὸ ὓφος. Κατὰ σύμπτωση διακρίναμε τὴν κα. Τσόκλη μὲ τὴν παρέα της νὰ τρώει ἐκεῖ.!!!.
Ὃσο γιὰ τὸ μεγάλο τραπέζι, στὴν ταβέρνα ” Ὁ Ναυτίλος”, ἡ ἰδιοκτήτρια ποὺ δὲν κάνει «κρατήσεις», τὸ κράτησε μέχρι τὶς 4.00 τὸ ἀπόγευμα γιὰ κάποιους γνωστοὺς της ἀπὸ τὸ χωριὸ, τὴν ἄνω Ὑστέρνια, οἱ ὁποῖοι ἔρχοναται τακτικὰ γιὰ φαγητὸ. Ἐμεῖς εἴμασταν ἐκεῖ γιὰ φαγητὸ στὶς 2.15 τὸ ἴδιο ἀπόγευμα.
Ἄν αὐτοὶ θεωροῦνται ἐπαγγελματίες τοῦ χώρου τῆς ἑστιάσεως, τότε ὁ Πρόεδρος τῆς Ἑνώσεως τῶν Ἑστιατόρων Ἑλλάδος καὶ ὁ Πρόεδρος τοῦ Ἐπαγγελματοβιοτεχνικοῦ Ἐπιμελητηρίου Τήνου θὰ πρέπει νὰ τοὺς βραβεύσουν γιὰ τὸν ἐπαγγελματισμὸ τους καὶ τὴν μεγάλη αὐτῶν προσφορὰ στὸν Τουρισμὸ ποὺ διαφημίζουν μὲ τὴν πιὸ ἀντιεπαγγελματικὴ τους προσφορὰ.
Γράφοντας αὐτὰ μοῦ ἦλθε στὸ μυαλὸ ἡ σοφὴ ρήση ἑνὸς ἡλικιωμένου Πηλιορείτη: «Εἶδαν σκατὸ στὸν κῶλο τους καὶ νόμισαν ὃτι ἦταν βούτυρο». Δηλαδὴ , τὰ ‘κονόμησαν καὶ δὲν γ.....
ὃλοι τους.
Ἐπειδὴ κάποιοι φίλοι ποὺ ἄκουσαν τὸ περιστατικὸ μὲ ρώτησαν τὶ θὰ ἔπρεπε νὰ κάνει ἓνας σωστὸς ἐπαγγελματίας τοῦ χώρου τοὺς ἀπαντῶ μὲ ἁπλᾶ λόγια.
Ὁ σωστὸς ἐπαγγελματίας , πρῶτον βλέποντας ὃτι πρόκειται περὶ ἐπισκεπτῶν καὶ μὲ τὲτοια ζέστη θὰ προσέφερε τουλάχιστον ἓνα ποτήρι κρύο νερὸ στοὺς ἐπισκέπτες ποὺ ἔκαναν τόσα χιλιόμετρα γιὰ νὰ ἐπισκεφθοῦν τὸν τόπο του. Ἔπειτα ,μὲ τὸν καλύτερο τρόπο θὰ ἐξηγοῦσε στὸν ἐπισκέπτη ὃτι δυστυχῶς δὲν ἔχει κάποιο τραπέζι διαθέσιμο ἐκείνη τὴν στιγμὴ καὶ πιθανὸν μετὰ ἀπὸ μισὴ ἤ μία ὣρα θὰ μποροῦσε νὰ τὸν ἐξυπηρετήσει. Αὐτὸ λέγεται ἐπαγγελματισμὸς καὶ φιλοξενία.